SpinniIk kann allens, wenn ik will
Wat wi vun lütte Buttscher liernen köönt

vun Günter Reinhardt


Wi weern egentli bloots to'n Inköpen in de dorige Citti-Park föhrt un so rein tofällig in en Utstilling vun de Filmdeerten-Zentrale Düütschland landt.
Tja, de kunn wi uns je nu nich entgahn laten.

Scheun in'ne Middelgang opbuut weern de Terrarien un Käfige, dekoreert mit veele Planten un Blomen. Un dor kunnst se denn bewunnern: Slangen, Vagelspinn'n, SkorpiSchildkröten, Heuhüpper, Chamäleon, Skorpione un veel anner Deerten.
De warrt vermiddelt för Film-, Feernseh- un Fotoopnohmen, wo se denn ehr Rull to spelen hebbt.

An düssen Vörmiddag weern Gruppen anmeldt un so hebbt mien Fru un ik uns en Kinnergoorngrupp ansloten.

Twee Kinnergoornerinnen un so teihn, twölf lütte Jungs un Deerns vun veer un fief Johrn. Nu kunn man jo düsse KöpiDeerten nich bloots bekieken — nee, dree dorvun wurrn ok rutnahmen ut ehrn Glaskassen. Sogor Naams harrn de un man durf se anfaten, sik dormit fotografeern laten.
D or weer as eerst "Spinni" — en groot Vagelspinn, de man op de Hann kreeg. Ok so "Skorpi", en swatte Riesenskorpion, so üm un bi achtein cm lang. "Köpi" weer en Keunigs-Pythonslang, de man sik üm den Hals hung kunn.

Düsse dree, vertellte de Mann un Trainer vun de Agentur, weern all al inne Gefangenschop born un opwussen, avers liekers nich ungefährlich.

"Skorpi" harr vör noch gor nich lang Tiet en Mörder in en Krimi speelt. De Schauspeeler, de dor "ermordert" wurr, harr sik avers verseggt, dat düsse Skorpion to'n Filmen op sien Hals sett wurr, wo he jo luut Drehbook em dootsteken harr. So harr denn de Trainer sien Hals mit den dorigen Skorpion in de Filmkamera holen musst.

Spinni op UtfloogAvers ik wull jo vun de dorige Kinnergoorngrupp vertelln.
De Mann nehm nu naenanner düsse dree Deerten ut ehrn Kassen, wieste un verklarte se de Kinner. Hett dann lang op een vun de Kinnergoornfruuns insnacken müss, bit de sik denn nu de Slang üm den Hals wickeln leet. Kunnst ehr ansehn, wo ehr tomoot weer. Avers dornah kunn he se ok noch överreden, de Vagelspinn op de Hann to nehmen.

Nu meld sik ok de Kinner.
Toeerst een lütt Deern. Se wull de Slang hem. As se de avers nu üm den Hals kriegen schull, dor weer dat mit ehrn Moot an Enn.
Dor meldt sik een Jung. He wull de Slang hem. He wurr eerstmol frogt, wo he heet un wo old he denn weer.

Florian

Ja, heten de he Florian un he weer fief.
"Fief", sää de Trainer, "uns "Spinni", de Vagelspinn, de is al twintig. Dat is jo noch lang hen, bit du ok so old büst. Un du müchst de Slang hem? Kannst du dat denn ok?"

Nu keem wat, wat uns bannig beindruckt hett. Ganz ruhig un völlig normol anter de Jung: "Ik kann alln's — wenn ik will." Düsse fiefjährige Bengel harr so een Sülvvertruun, so een klore Vörstellung vun dat, wat he kann — wenn he bloots will.

Wi Opwussen heSpinnibbt uns bloots ankeken un sachs all dat sülvige dacht. Wenn de dorige Jung düsse Instellung bibehölt, denn warrt he seker sien Weg in Leven gahn.

Nahsens hett he denn ok noch de Vagelspinn op de Hann nahm un wull ehr ok noch strokeln. Avers dat dörv he nich — dat weer nu doch to gefährlich.


3.8.2008


na baven