 |
|
vun Heinz Tiekötter De mehrsten Volksleeder ut mien Kinner- un Schooltiet kenn ik noch. Doch dat gifft Musik, dor geiht mi de Sinn afhannen. Ik will dat nich bestrieden, so'n Obend mit Free Jazz kann jo 'n Stück Kultur sien. Man Kultur, wenn se nich no dien Gusto is, kann di ok fix pieren. Mien Sook is dat nich. Mi dücht meist, elkeen vun de Muskanten speelt, wat em grod infallt. Denn de speelt jo nich vun Blatt, dat geiht jo allns ut'n Kopp un ok dörchenanner. An'n Anfang gläuvst du noch, dat se grod dorbi sünd, ehre Instrumenten warmtospelen. Du teuvst, dat nu bald 'n Melodie kümmt, de di bekannt is. Man de gifft dat gornich, en Melodie geheurt gornich dorto. Un wenn vörher nüms den Titel anseggt, denn blifft mi verborgen, üm wat vör'n Stück sik dat hannelt. Dat kunn ik nich mol rutfinnen, wenn ik dat all 'n poormol heurt heff. Un ik wurr dat ok nich marken, wenn een vun de Spelers twüschendörch mol no Tante Meier or op'n Koffie in de Kantien geiht. De annern speelt wieder un de markt dat ok nich. Elkeen dudelt vör sik hen un 'n Ünnerscheed heur ik nich rut, wat dor nu 'n Speler mehr or weniger bi is. Mi mangelt dat an wat! Dat heet, wenn nu de Tuba fehlt... Un genau so goot kunn ik mol verseuken, bien veerstimmigen Kanon vun een Wiehnachsoratorium mittosingen. Ik meen, wenn dor sosstig Lüüd in Chor, opdeelt in veer Gruppen, so richtig loosjubelt. Dat klappt bi mi nich. Dat heet, bi mien Organ is dat ganz goot so.
Ik mach an Wiehnachen keen Striet hebben un heff in de drütte
Reeg 'n free Bank funnen. De Lüüd, de dorför de Korten
harrn, weern woll ok so as ik instellt un söchten keen Striet.
Orrer kunnen se mi ansehn, dat ik all 'n beten gnadderig weer? Un denn fung dat mit dat Oratorium an. As de dicke Trumpeter glieks
'n ganze Oktoov Furioso ut siene Ballonbacken dörch den Trichter
puust, jump de Ool hooch, de op mienen Platz seet, un ritt sik de
beiden Kobels vun sien Heurgerät ut de Ohrn. Siene Olsch trock
sik de Pudelmütz dol, sotoseggen as Dämpfungsfilter. Den
harr de Bläser woll tohuus loten. Düsse Abwehr hett de beiden
Olen op unsen Platz gornix nützt. De Dicke harr so veel Puust
in Lief...! Wenn ik dor nu noch seten harr, harr he mi glatt dat Toupet
...., also ik gläuv de kunn Autoriepen opblosen. Bi den neegsten
Fanfarenstooß, de bit op dat veergestrichene C güng, neihten
de beiden Olen ut un stellten sik 'n godet Stück achter uns an
de Wand. Dat hett jem gornix schood! So kann dat Ik meen jo, dat ik'n verdräglichen Minschen bin. Man dat neegste
Oratorium find ohn mi statt. Dor goh ik nich mit. Denn sitt ik lebber
mit'n Buddl Beer vör uns Feernseher un kiek 'n Musik-Sennung.
Villicht find ik wat mit Udo Jürgens un sien Mackers. 10.12.2017
|
Wiehnachsoratorium
Uns
Frünnen Gerda und Hannes harrn för den tweten Wiehnachsdag
veer Korten besorgt. Oratorium mit Chor un Orgel. Bi uns tohuus in
de Kark. Egentlich harr ik mi denken kunnt, wat dor op mi tokümmt.
Man miene Fro harr all toseggt un ik wull mi nich as Kulturbanausen
blamieren. Wi sullen sogor in de erste Reeg sitten. As wi noch grood
fief Meters vun uns Plätze weg weern, kreeg ik'n Stooß
in'n Rücken. Een ollerhaftiget Poor, so Minschen vun de Sorte,
de verbiestert bi root öber de Krüzung lopen, denn se sünd
doch all so oolt un dröfft dat. Se meent, de Strotenverkehr harr
sik no jem to richten. Also de beiden drängelten sik an uns vörbi
un nehmen twee vun unse veer Stöhl in Beslag. So no dat Motto:
Hier sitt wi nu un nüms kriggt uns hier weg! Passende Platzkorten
dorför harrn se nich, de harrn wi in de Tasch. 
As
de Muskanten rinkemen un sik opstellten, seh ik, dat vör de erste
Reeg, genau dor, wo wie egentlich sitten sullen, 'n ganzen Dicken
mit siene Trumpeet stunn. Vör sik harr he noch'n Kuffer mit'n
Flügelhorn. Vun de beiden Olen in de erste Reeg stunn he heugstens
'n Meter af. 
komen, wenn du dat hild hest un meenst, dat du wegen dien Öller
annere Minschen an de Siet steuten kunnst. Achteran steihst du nämlich
sülmst an de Muer. 