vun Gertrud Everding

Christus seggt: Kiek, ik bün lebennig von Ewigkeit to Ewigkeit und heff de Schlötel to de Höll un den Dood för alle Tiet.

Offb. 1, 18

Trurig hefft se tosamen de Nacht tobracht, de Frünnen. Jesus is doot, hefft se seggt. Wat schall nu warrn? Allens is kaputt.

As de Morrn keem, wulln poor von se na dat Graff von Jesus kieken, de Liek villicht inbalsameern, so as dat oftens weer. Maria Magdalena weer ok dorbi. "Wat maakt wi, wenn wi den groten Steen nich wegschuben köönt? Of wi dat woll schafft?"
As se henkemen, weer de Steen weg un dat Graff leddig. Se verschraken sik allemann unbannig. "Se hefft em klaut, bestimmt hefft se em klaut!", schree een.

Maria Magdalena aver gung glieks mit Wenen in den Goorn ruut.
Dor stunn in dat Sünn'licht en Mann. Se kunn nich richtig kieken, wiel de Sünn so blenkern dä, un meen, dat is de Goorner, un do sä se ünner Tranen to em: "Hefft Se mien' Herrn dor wegnahmen, dor, ut dat Graff? Or weten Se villicht, wo se em henleggt hefft?"

Dor antert de Mann mit'nmaal: "Maria!" sä he, nix as "Maria!", un as he dat seggt, kennt Maria düsse Stimm. Keen annern snackt so mit se as Jesus. De Mann dor in de Sünn, dat is Jesus! He is ganz lebennig, un se mutt wenen un lachen vör Freid. "Meister!" seggt se blots, un de Tranen loopt ehr över dat Gesicht. Un se fallt em vör de Fööt un will nix as em fasthollen.

Denn rennt se aver doch glieks na Huus, so gau as se kann. "Jesus is nich doot! He is operstahn!", röppt se to de Frünnen, de tohuus töövt hefft. Aver keeneen mag ehr dat glöven.
"Spinnkram! Wieversnack!" seggt de Mannslüü un kiekt ehr füünsch an, aver Maria wusst, wat se beleevt harr.
"Dat Graff is leddig! Jesus, mien Herr, is wohrraftig opstahn von den Dood." Poor Daag later sünd se em denn noch alleman begegent, un de Jubel weer groot. Un se hefft mit em snackt — un doch nich snackt. Allens weer so anners. Jesus weer opstahn von den Dood! Dood, woneem is dien Stachel? Höll, woneem is dien Sieg?

Düsse Geschicht, leve Leser, dat is de rode Punkt in mien Leven. Wenn dat nich so weer, denn weer de Doot dat Letzte för uns Minschen. Aver nu is Jesus Christus lebennig, un he hett seggt: "Ik leev un ji schallt ok leven." Un later hett Jesus noch seggt: "Ik bün bi ju, alle Daag, bit an dat Enn von de Welt."

Ik meen: Wenn dat nu maal blixen or krachen deit: Jesus Christus is bi uns.