Gnad wees mit ju un Freeden vun Gott uns Vadder un uns Herr un Heiland Jesus Christus. Amen.

De Bibeltext för de Predigt steiht in Lukas sien Evang. in dat 4. Kap.,Vers 1—20 (Jesus ward op de Proov stellt)

P.A.Immenraet, Jesus warrt vun'n Düwel op de Proov stellt

Lewe Gemeen,

Jesus ward "op de Proov stellt" — so is düsse Geschicht öwerschreeben.
Op de Proov stellt warrn — jo, dat kennt wi ook. Dag för Dag. Laat uns bloots mol shoppen gahn, as wi dat Inkööpen nöömt, denn hebbt wi dat nipp un nau vör Oogen. De Versööker hett siene Strategie, de wol jümmers opgeiht. Wenn een wat bruukt, wenn een den Janker un Jieper op wat hett, dor is de Düwel to Steed. Wenn een Hunger und Dörst hett, denn kriggt he uns dor to faat. Denn is dat so, as wenn he wispern deit: "Lang doch to, oder hest du keen Aftiet, keen Dörst? Liggt doch allns parat to'n Togriepen vör diene Nees." An Enn ist uns Inkööpswagen vull mit Saaken, de wi öwerhaupt nich op den Inkööpszetteln harrn un de wi ook nich bruuken.

Jo, wi kennt dat alltohoop, dat een dat deit, wat he eenli nich will oder nich döörf. Em stickt de Haber, un he warrd swack. —

Schüllt wi uns nu affinn'n doormit, dat de Minsch so is, as he is? Oder eenfach in'n Sack haun un seggen, is doch schietegaal. Man vun dat eene kann ik mi nich frilöögen: Ik mutt för dat instaan, wat ik do; un ook för dat, wat ik eten un drinken do un wat ünner mien Kledaasch dorbi rutkümmt. Un de Sünnenbock, de bün ik sülm. Een mutt ook lehrn, sik to fragen: Wonehm geiht dien Weg hen?
Door köönt wi för wiß vun Jesus wat afkieken. Jesus hett sik för een Tietlang torüchtrocken, inne Wööst, so vertelln dat de Evangelisten Lukas un Matthäus.

Bild: Mitze Ramon/Wikipedia

Inne Wööst, wo nix is as Sand un Steen, wo de Sünn knalln deit un inne Nacht de Köll ünner't Tüüch un ünner de Huut krupen deit. Dorhen hett sik Jesus afsett, wech vun all dat Gedröhn un Gedöhns, vun dat Strieden un Schimpen, vun dat Jammern un Klagen, wech vun dat Jaagen un Jachtern. He wull nix anners spöörn as de Neegte vun sien Vadder in Himmel, un dorbi weer em Hitt un Köll eedoon.

Duccio di Buoninsegna: De Düwel wiest Jesus Welt

Laat uns dat mal bewohren, wat wi vun Jesus afkieken köönt:

Kark in Curau. Bild Hans Olav Lien/Wikimedia Commons

Mit "Torüüchtrecken" meen ik nich Urlaub op Malle oder Antalya för man graad föftig Euronen de Woch. Ik meen torüüchtrecken, dorhen, wo nüms di ut diene Gedankens un ut dien Beten un Sinneern rutrieten deit. Gifft wölk, de seggen: de rechde Steed dorför is diene schöne Kaark hier in' Döörp, nich bloots an Sündag, ne, ook mal an Alldag.

Dat stünn uns för wiß ni slecht to Gesicht. Wi mööt nich jümmers ünnerdüükern, in dat Wuuling, wo wat loos is. Toletzt verleerst du mit dien suer tohoopspoort Geld ook di sülms un kümmst di vör as een Marionett, een Popp, de sik bloots bewegen deit, wenn anner Lüüd de Strippen trecken.

Büst du awers mal so heel un deel bi di un dienen Herrn, denn — kann ween — hest du so'ne Klaarheit in dien Kopp un in dien Hart. Denn kriggst du ook mehr Afstand vun all dat, wat buten un güntsied is. Denn kannst du ook sehn, wokeen dat good mit di meent un wokeen nich.

Wööst. Bild ut "The Pocket Testament". Klick op to'n Vergröttern!

Jesus harr nix weten wullt vun so'n Trubel. Awers dat de Düvel op sien Opfer sogaar inne Wööst luern deit, door, wo Jesus alleen mit sik un sien himmelschen Vadder wesen wull, dat weer denn doch rein to dull. Awer so is he, de Versöker. Eendoon wo du büst, du kannst di nich vör em verkruupen, he tööwt so lang, bit du em op den Liem krupen büst.

Jesus wüßt, worüm dat güng. He wull siene Freiheit beholen. Un vör allns — he wüßt in densülbigen Oogenblick, wat eenli in't Leben wichtig is. "Du hest doch Hunger!", sä de Düvel. "Jo, Hunger heff ik", anter Jesus, "man de Minsch lewt nich alleen vun Broot, nä, ook vun Gott sien Woord."

Kann een seggen, Jesus wull lewer Hunger lieden, as den Düwel nah'n Muul hanneln? Ick glööv — door is noch veel mehr dorachter. Jesus kunn wol ut Steen Brood warrn laaten, awers he will op keen Fall vunwegen den Versööker düt Wunner doon. Machtvull hanneln — jo. Awer nich den Düwel nah'n Muul. Machtvull hanneln, to'n Seegen, dat jo! Machtvull hanneln to'n eegen Vördeel? — Nä! dreemol nä! Door höllt Jesus sik den Düwel vun'n Lief, wenn he seggt: "Du schallst Gott dien Herrn vun Harten leew hebben. Em alleen schallst du denen."

Dat is dat tweete, wat wi bi Jesus afkieken köönt:

Jesus inne Wööst — De Düwel lett Jesus nich in Roh. He nähm em mit op een hohen Barg, vun wo ut se de grooten Königrieke sehn kunn'n. "Sühst du — dat is all mien!", sä de Versööker. "Un ik kann dat geven, wokeen ik will. Dat schall allns di töhöörn, hörst du? Di! Brukst bloots dal op de Knee un to mi seggen: Du, mien Herr un mien Gott!"

Foto Gertrud Everding

Wat is dat denn?, denkt wi. Warrd Jesus doch nie nich maken! Nä, He nich. Jesus weet, wen he to deenen hett. Man wi? Wenn wi dat so höört? Wat is mit uns, wenn een, de dat nich good mit uns meent, mit'n Dusend-Euro-Schien vör uns Oogen rümwedeln deit un seggt, kannst hebben, griep to?

Wi wüllt mol gau fastholen — Jesus sleit Macht un Besitz nich ut vun wegen dat Armutsideal. So as wenn Arm-Sien de reine Segen för een framen Minschen is. Dorüm geiht dat Jesus hier gornich. Jesus will siene Freiheit nich verleern, will nich in den Mammon sien Keeden kamen. Macht un Geld maakt Slaaven ut de, de meent, mit se ehrn Rikdom sünd se för alle Tiet heel boben op.

Ik bün bang, leewe Gemeen, ook wi sünd den Düwel sien Hölpslüüd. Wi püstern mitünner in den Düwel sien Hoorn.

Worüm? un wann? To'n Bispill: Wi seggt: "Wat wüllt eenli all de Flüchtlinge hier, ut Syrien oder Afrika? De schüllt gau trüüch in ehre Länner. Utlänners un Banditen hebbt wi noog hier in uns Heimat."

Wi püstern in den Düwel sien Horn, wenn wi den Swatten Peter wechschuben un seggen: "Wat is denn dat för'n Gott, de de Minschen to Grunn gahn lett, de he doch dat Leben geben hett? Worüm lett Gott dat Böse, de Kriege, de Verbreeken to, un Unschüllige mööt dat utbaden?" Un bums föhlt wi uns as Unschuldslämmer!

Flüchtlinge

Mitünner pocht wi ook noch op de Bibel: "Hett Jesus nich seggt: Gott is Leewde. Is dat würklich de Leew, wenn Gott de een, de sik den Düwel üm Glooben un Leewde scheeren deit, in Suus un Bruus leben lett, un de annern, de sik för Freeden un Gerechtigkeit insetten, ümkamen lett?" —

Kiek! So licht kann dat kamen, wenn wi uns eegen Gerechtigkeit höher stelln as de vun Gott. Un jüst dat sünd den Versööker siene Gedankens. Dormit hett he uns an'n Schlawickel. Dormit will he uns Harten vergiften.

Dat is de Proov, op de wi stellt sünd. Un dor is een Sinn in, de veel eernsthaftiger is as in de Fraag, wat wi de sööte Versuchung bi Schokolade nahgeben oder nich.

In't Evangelium ward uns de Fraag stellt, wat uns Gott sien Woord wert is. Jesus will, dat wi Gott sien Woord nich verkehrt bruken, so as de Versöker, de Jesus bewegen wull, baben vun dat Tempeldack to springen, wieldat jo inne Hillige Schrifft heet: "De Herr siene Engels ward di op ehre Hannen drägen, dat du dien Foot nich an een Steen stötten deist."

Dat is nu dat drüdde, wat Jesus uns torüchlaaten will, wat wi vun em afkieken köönt:

De ward liekers jümmers luern, dat he uns to faat kriggt. Man — wat dat Schokolade is, oder Uslapen an Morgen, oder een Beer to veel, dat is em eendoon. He langt ut nah unse Seel. Door mööt wi oppassen. Un dat geiht an besten, wenn wi nich nahlaten mit Beeden, mit een vertruunsvullen Glooben. Un mit Oogen wiet op.

Foto Bertram Botsch

Un Gott sien Freeden, de wiet öwer dat rutgeiht, wat Minschen sik utdenken köönt, de bewahr jur Harten un Gedanken in Jesus Christus.

Amen.