Ostern 2010 — Ünnerwegens in de Frieheit

vun Rudi Witzke

Vertelln deit Rudi Witzke in vörpommersch Platt.

Du meuhst Di, Jesus natofolgen un en Christ to sien? Ostermorgen is nich wiet: Dor belevt Maria Magdalena, dat de dode Jesus in den Goorn, wo sien Graff is, vör ehr steiht. — Woans kannst dat bewiesen?
Die Bibel is vull vun solk een Wunnerkraam, den en upkläärt Minsch in't 21. Johrhunnert för Spinnerie hollen mütt.
Un dor gifft dat ünner de Christen vun hüüt welk, de seggt, de Geschichten in de Bibel sünd all een verschlötelt Bott, wokeen wi sünd un woans dat mit uns wiedergeiht. Dat Enn vun de Welt ward nau beschreven. Un jümmer wedder is dor een, de dat besünners nau rutlesen kann. Sien Klaukheit hett hei ut de Bibel. Wohrsegger un Töver nütt dat. Speukenkraam is dat un nich Jesu-Nafolg. Un in de Seel anslaan Minschen glöven jüm allens un lopen achterran.

De Saak is aver, dat in de Groten Vertelln de Minschen in de Midd stahn, dat se uns helpen un wat se för mi un di bedüden un för de Tokumst weevt.

Nadenkern in de Wööst

Wi all keent de Geschicht vun den Uttoog vun de Hebräeeschen ut Ägypten. De Pharao kunn de israeelschen Hebräeer partu nich lieden. Mose, in en Wiedenkorf leggt, wöör enerwoorns ut'n Nil fischt un ward an'n Hoff grootmaakt un utbillt. Sien Lüüd sünd middewiel as Slaven ünner den Pharao in Noot un Pien.
Mose geiht elkeen Dag na'n Pharao un föddert em up, sien Lüüd gahn to laten. De Pharao denkt nich an. Dor straft de Gott vun de Isrealiten, de Moses beste Kumpel is, de Ägyptschen mit teihn Plagen. Upletzt köönt in en dramaatsch Nacht de Israeelschen flüchten.

Dat nu tosamen mit de annern Begevnisse in dat Ole un Niege Testament is een deip gahn Geschicht. De Nacht, wo de Israeelschen utrieten kunnen, fiern se as Pessach. Dat is ehr gröttste Fest. Un nu kümmt dat, wat een begriepen mutt: De Fierdaag, de ganze Thora speigelt dien binnersietiges Riepwarden as Minschen wedder.

Dat bedüüdt: Allens, aver ok allens, wat in de fief Bäuker Mose steiht, anfungen mit Noahs Arche bit hen na de Eroberung vun Israel, sind över dat geschichtliche Bedüden innige Vörgäng, de sik in elkeen Minschen so orrer so afspelen. De Thora is in den Minschen fungen. Se speigelt sienen Wettstriet wedder, den Kampf twüschen de Övermacht vun sien Sülfstleiv un denn deip verbårgen na noch Miehr, na Leiv, na en wohres Verbunnensien mit anner Minschen un mit den Born vun allens Sien.
Nu kunn ik vele Steden in dat Ole Testament rutsöken, wo ik mi wedderfinn. Un ik kunn lesen, woans dat utgahn is bi en Striet, bi en Süük, bi elkeen Begevnis in't Minschenleven.
Dat is aver doch denn miehr de Juden ehr Saak. Uns Weeg sünd in't Niege Testament teikent. Wi folgt Jesus na. Un dor müsst dat henkriegen, di in Jesu Rull to versetten.

….hooch na Jerususaleem

Du treckst hooch na Jerusaleem, du kiehrst bi Martha un Maria in, du treckst mit de Maten wieder Richt Hillige Stadt.
Un dorbi wannerst nich fröhlich, fromm un frie. Up di liggt de Last, dat du dien Tokunft kennst. Un de Tokunft is dat Krüüz, avers ok de Ostermorgen, wo dat Leven den Doot ünnerkregen hett. Du seggst dat dien Maten, de verstahn nich, wat du dor seggst.

Goorn Gethsemane

Länger Tiet büst du mit dien Maten in Goorn Gethsemane. Se slapen nachtens, du mußt mit Vadder Gott reden. An'n letzten Avend sitt ji noch maal to't letzte Avendmahl tosamen. De Wöör hett elkeen in'n Kopp.

Saal vun't letzte Herrnmahl

Na den Judaskuss bringen se di in den Keller vun Kaiphas sien Huus. Se stöten di, slöpen di. Se bringt di in de ünnerste Eck vun den Gewölv-Keller un sluten di in. Vun de Ööllüchten kümmt beten Licht bi di an. Denn gaht de Dören tau, de Riegel quietscht. Un dat is ierst de Anfang vun de Paschoon.

Up unsen "Weg in de Frieheit" weern wi an een Kaarweek mit en poor Maten lange Tiet dor ünnen in dat Lock vun Kaiphas Huus, in de stickige Luft. Nüms sää en Woort. Een spöört sien Hart slaan, in de Uhren suust dat, Lichtblitzen susen dörch de Ogen in dat düster Gewölv. Een ward nich mehr wies, wo de Tiet vergeiht. Du schienst mit den Fels to verwassen, in den de Höhl haugt is. —

Trepp na Kaiphas Huus

In Kaiphas' Keller

Denn bluckt in een Eck en Kerslicht up un en deepe Mannsstimm beedt:

"O Herr , Gott vun mien Hülp,
bi Dag heff ik schregen,
bi Nacht stah ik vör di.
Laat mien Gebeed vör di kamen,
Böög dal dien Ohr to mien Flehen!
Satt vun Leges is doch mien Seel,
un mien Leben is neeg an 't Dodenriek ran.
Ik warr torekent to de,
de dalfahrt in de Kuhl,
ik bün as en Mann ahn Kraft.
Mang de Doden ligg ik nu,
liek as de Dörchbohrten,
de in de Graffsteed roht.
An de denkst du nich mehr,
se sünd aftrennt vun dien Hand.
Du hest mi in de Kuhl leggt ganz nerrn,
in Düüsternissen ganz deep dor ünnen.
Op mi stemmt sik dien Grull,
un all dien Brekers duukt mi dal.
Du höllst mien Frünnen wietaf vun mi,
hest mi to 'n Ekel maakt för ehr,
inschott bün ik un kann nich rut.
Mien Oog smacht hen vör Elend.
Ik roop di an, o Herr, den heelen Dag,
reck ut to di mien Hannen.
Wullt du an de Doden en Wunner doon,
or köönt de Schadden opstahn un di danken?
Ward wull in de Graffsteed vun dien Gnaad vertellt,
vun dien Truu in 't Dodenriek?
Ward sachts een in de Düüsternis dien Wunner wies,
un dien Gerechtigkeit in 't Land,
neem allens vergeten ward?"

88. Psalm, översett vun Karl Emil Schade

De gräsigen Daag un Stunn vun den Weg in den Doot kann een kuum uthollen. Liekers: Ik mutt versöken, en Enn mit Jesus ünner dat Krüüz to gahn. Versöken mutt ik, för een korte Tiet ünner dat Krüüz uttohollen.

In de een orrer anner Kark sind de Minschen de hele Osternacht tosamen. All vulle Stunn beden se, denn sünd se wedder alleen in de stickendüster Hall. Hork up di! Ik heff dat in St. Katharinen in Hamborg belevt. Dat Osterlicht an'n Ostermorgen! Nix lücht deiper in mi rin as disse een Kerz.

Ok is dat mööglich, in't Goorngraff still mit sik an dat leddige Graff to sien. Dor kann dien Föhlen eigen Weeg gahn orrer sik an dat Dichterwoort vun Kurt Marti ansluten:

Doch ist der Befreier vom Tod auferstanden,
ist schon auferstanden und ruft uns jetzt alle
zur Auferstehung auf Erden,
zum Aufstand gegen die Herren,
die mit dem Tod uns regieren.

Goorngraff

Wenn een in de Fastentiet un Paschoonsdagen Stunnen finnen deit, so mit Jesus in de Frieheit ünnerwegens to sien, för den ist Ostern. För den fangt Uperstahn jümmer an, wenn hei mit Jesus geiht, ok wenn dat meern in'n Sommer orrer in'n ieskollen Winter is.

Ostern bedüüdt: Ünnerwegens in de Frieheit!