vun Gertrud Everding

As de velen Lüü na Jerusalem to'n Passahfest keemen un to höörn kreegen, dat Jesus ok in Jerusalem is, dor reten se överall de Palmtwiegen von de Bööm af, smeten se op den Weg, as Jesus op sien Esel dor lang keem, un weern rein verrückt för Freid, an't Schreen un Juchheien: "Hosanna, kiekt doch mal all dor! Hosanna, is dat scheun! De Mann, de Jesus, de dor op sien Esel langkümmt, dat is uns Keunig, von Gott bestimmt, de Keunig von Israel!"

Johannes 12, 12-13

Jo, dat is so recht en Höög west, de Lüü weern rein ut de Tüüt. De Besatzung von de Römer is ok würklich keen Zuckerlecken west. De Minschen in Israel harrn meist de Nees dor von vull. Se wulln opletzt free sien un en richtigen Keunig hebben, de nix mit Rom un sien Herrschop an Hoot harr.

So een as David weer. De Profet Jesaja harr do veel von schreven. Un Jesus weer doch ut David sien Familje! Worüm keem nu düsse Mann hüüt nich op'n grotet Peerd anreden un glieks mit poor Soldaten! Se wüllt dat ja ok nu weten: De slimme Tiet mit de Römer is vörbi!

Aver Jesus seggt nich veel to dat Nickkoppen un Priesen un dat luuthalsige Singen von düsse Lüü. Worüm woll nich? Dat is jo woll direkt argerlich. Mag düsse Jesus denn villicht keen Keunig sien? De Minschen, de wüllt aver'n Keunig, de bruukt en Keunig!

Ja, Gott hett sien egen Weg mit de Minschen, Gott hett ganz annere Gedanken mit siene Kinner. Geiht Se düssen Freedag ok mit na Golgatha? - un denn an Oostermorrn noch in'n Düüstern in de Kark?

Villicht seht wi uns ja, dat wüür scheun!