Sammeln Sie Payback-Punkte?

vun Marlou Lessing


Op en Karkendag (en fröhern; düt Johr bün ik nich henfohrt) heff ik de nafolgen Geschicht höört: En Mann is swoor krank. Dat geiht üm sien Leven. In't Sükenhuus doot se, wat se köönt, man sünnerlich een Krankenplegersche — se verdeen sachs wirklich de ole Beteken "Krankensüster" — pleeg em mit so en sülvstlose, afsolute Hengaav, dat de Mann, as he opletzt sund woor, wüss, dat he düsse Krankensüster sien Leven verdank. Knapp dat he ut't Krankenhuus rut weer, kööp he en Reesen-Rükebuschen vun Rosen, suus torüch na't Krankenhuus un präsenteer de Krankensüster den Rükebuschen, ehr to danken. He sä, wat se för em daan harr, dat weer afsünnerlich un harr em wiss dat Leven reddt.

De Süster sä: "Also dat deit doch nich nödig. Se hebbt mi nix to danken. Ik heff dat allens bloots för Jesus daan."

Peng. Ik glööv, de Rosen sünd stantepe welk woorn.

De Plegersche weer nu wisslich en frame Fru, un wi wüllt ehr ok nix ünnerstelln; avers se hett den Mann nich üm em sülven pleegt. Wenn dat Jesus nich geev, harr se sik villicht gor nich üm den Patschenten kümmert. Harr se em starven laten...? Se weer keen Samariterin. Villicht wull se sülven mit ehr Doon Jesus danken. Orr verwacht se sik noch mehr vun Jesus? Wull se en Rükebuschen vun Jesus — en himmlischen Lohn?

An de Supermarktkass, in jedeen Ladengeschäft — jümmers höört wi hüüt düsse Fraag: "Sammeln Sie Payback-Punkte?" Af un an heet de ok "Treuepunkte". Un af un an sammel ik de ok — wenn dat en wirklich gode Saak dorför wirklich billiger gifft. Avers mehrstendeels kööp ik eenfach in, wat ik bruk — nich för de Payback-Pünkt.

Gifft Gott Payback-Pünkt?

In de Bibel höört sik dat ganz dorna an. Dor gifft dat ganz vele Stelln, sogor vun Jesus sülven, 'neem dat heet "...denn juun Vadder in'n Himmel warrt ju dat vergellen" orr "Ji warrt juun Lohn in'n Himmel kriegen" — to Dutzen. Gifft Lü, de geevt sik bescheiden un demödig ut reine Geltungssucht, wieldat nämli de Bibel versprickt, de Demödigen warrt erhöht... — Un denn dat Spegelbild: dat Drauhn mit Straaf. Mit de Höll. Gifft dat ok.


De himmlische Hierarchie. Un jedereen will ganz na baven. Is dat de Himmel?!

Mi dücht, düt ganze Instrumentarium is mehr för en Dressur dacht as för en Övertügen dör Insicht. Dresseern muttst Wesen, de vun Natuur nich noog Insicht hebben köönt. Villicht hett Gott dat ja opgeven, uns Minschen to Insicht to föhren, un grippt nu eenfach to Zuckerbrot un Pietsch? Tominnst en gewisse Ordnung to hollen? Dat dresseerte Wesen pareert denn blind vör de Allmacht vun den Belohner un Bestrafer. Dat Eenzige, wo dat an denkt, is sien egen Vördeel un Weel.

Düt Denken finnst bi all de, de sünnerlich de Bookstaven, Riten un Vörschriften vun en Religioon folgt — je komplizeerter, desto beter. "Woso will denn Gott dat vun di?" "Weet ik nich. Intresseert mi nich. Ik mutt dat maken." Se hebbt an Insicht gor keen Interess mehr; se glöövt, dat se bloots fein nipp alle Regeln folgen mööt, denn laat de Payback-Pünkt in Foorm vun't Paradies nich op sik töven. Dat Himmelriek as Rekenopgaav, bloots veel eenfacher. Kannst unmünnig blieven un dat Denken un de Insicht Gott överlaten. — Leider finnt wi in'n Islam vundaag teemlich vele solk Vörschriften-hörige Minschen. Avers ok in anner Glovensrichten. Unmünnig to blieven, dat hebbt vele Minschen geern.


Detail ut en Krüüzigen vun Mathias Grünewald. Schallt wi uns doröver frein, dat Jesus dat lieden müss?

Düt Denken an den egen Vördeel geiht ok wied in de christliche Lehr rin. En zentrale Punkt dorvun, nämli Jesu Opperdood för de Minschen ehr Sünnen, weer mi alltied suspekt. Ik ehr wohraftig de olen Karkenleder (süh hier), avers dat gifft dor mennig, de vun'n Inholl her so gaht: "Ik bün ja so froh, Jesus, dat du för mi un mien Sünnen so elennig storven büst, wat bün ik dor glücklich över, juchhei!" Sowat kann ik nich faten. Wo kann een doröver glücklich ween?! Also wenn ik fraagt woorn weer — för mi persöönlich harr ik mi Jesu Oppergang verbeten. "Nee danke, dat heff ik verbockt, da warr ik ok sülven för graadstahn. Keen Unschüllige schall för mi lieden, al gor nich de Reinste un Beste op de Welt. Kümmt nich in Fraag." Orr wat harrn Se seggt?

Nee, ik sammel keen Payback-Pünkt. Jesus sülven weer dor ok wied vörbi. Dat Himmelriek is keen Rekenopgaav. As Christenminsch glööv ik: De Leevde alleen is dat, wat selig maakt — de Leevde sülven, nich Gott as Belohnen för Neegstenleev. De Belohnens-Gloov is eentlich en Aart Avergloven, wussen ut en ole Schicht vun Religioon, 'neem Minschen mit Götter en Hannel maakt: Ik opper di wat, un du maakst mi riek orr sund orr wat anners. Man dat Himmelriek is ok keen Marktplatz. — Wo wied sünd wi doch noch weg dorvun, Gott recht kennen to könen! Mööt nocheens Johrmillioonen an Evoluschoon vergahn, ehrdat Gotts Geschöpfe em ok bloots ahnen köönt?


Rabiah vun Basra. Miniatur ut Persien

Villicht nich mehr Johrmillioonen. Vun de middelöllerliche islaamsche Mystikerin Rabiah warrt vertellt, dat se eens Dags op de Straat andrapen woor, in de een Hand en brennen Fackel, in de anner Hand en vullen Wateremmer, un op't Gesicht en Mien as Dunnerweder. Wat dat warrn schall, hebbt de Lü ehr fraagt. Rabiahs Anter weer: Se harr dat nu endgüllig satt vunwegen dat "Wat bringt mi dat?"-Denken vun de Minschen. Se weer nu op los, mit den Wateremmer de Höll to löschen un mit de Fackel dat Paradies, ja: dat Paradies daltobrennen! Se wull, dat vun nu af an de Minschen Godes doot nich mehr ut Bang vör de Höll orr ümdat se in't Paradies kaamt — sünnern ut reine Leevde to Gott un to dat Gode.
So weer Rabiahs Anter.

Kann ween, dat se staats "Gott" "Allah" seggt hett.

Un kann ween, dat de Lü ehr glieks wohrschuugt hebbt, se schull dat man laten, anners kunn Gott ehr daför strafen.
Arme Rabiah. — Arme Lü.


29.6.2019


na baven