Reformatschoonsgedenken 2015:
In de Willkamenskultur wiest sik de Reformation hüüt

vun Pastor Hans-Eberhard Schulz un Rudi Witzke

Gesangbook

Bibel

500 Johr Reformatschoon. Dat weer nich bloots een Tuur. Afsiets vun den Theologenstriet — maal klauk, maal asig — hett de christlich Bott jümmer wedder nieges Glovensleven vörbröcht. In immer gröttere Wellen greep se na de Harten vun de Minschen in Düütschland, Europa un de Niege Welt. In Karkenleder verdicht sik de leevte Gloven. In uns Gesangbook röhrt se noch hüüt uns Gemööt.

Dat füng an mit de pienliche Noot üm dat eigen Seelenheil:
"Ut deepe Noot schrie ik to di!"

Dat finndt sien Hööcht hüüt in dat Seelenglück:
"Herr deine Liebe!"

Domaals weer dat soziale Elend groot. De Kark slöög dorut Kaptaal un verspröök för dat irdisch Lieden ewige Glückseligkeit. De Bibel brööcht de Wohrheit an den Dag. De strenge Gott wöör to en faste, höden Borg. De Reformatoren jubelten mit Luther:
"En faste Borg is unse Gott!"

Nu aver kregen de Mächtigen Striet up'n Throon un an'n Altaar üm weltliche Macht. Dat güng up Kosten vun dat Volk, wo ok jümmer in'n 30-jöhrigen Krieg en Soldateska upduukte.

Marodierend Soldateska

Dat unmenschlich Lieden wedderstünn de Gloven:
"Befehl du dien Weeg!"
In den Wettiefer üm de reine Liehr, de Orthodoxie, geev de Pietismus de Harten Freden mit
"En lütt Lamm geiht un driggt de Schuld..."
De Upklärung leet de Glovensflammen afköhlen:
"Danket, danket dem Herrn...!"
In't 19. Johrhunnert wöör dat volkstümlich:
"Kommet ji Herders, ji Mannslüüd un Fruuns...!"
Na den lomigen Karkenstriet — "De Nacht is vördrungen..." — is dat Volk religiöös münnig worrn un bekennt in Word un Daat:
"Herr diene Leiv..."
Dat Leed "En faste Borg is unse Gott..." is bit hüüt en Stried- un Bekennensleed.

Bundsarchiv Nr.183-1987-1008-306, CC-BY-SA 3.0

Wo lichtsinnig weer de Besökergrupp in de DDR, so üm un bi veerhunnert Johr later jümmer noch bi de Kapittel vun de Reformatschoon, as dörch uns Heimaatland de Dodesscheid, "de Muur", twüschen DDR un de Bundsrepublik güng. Vun dat taustännig Ministerium in de DDR wöörn Liehrer un Schrieverslüüd to en Informatschoons-Tuur inlaadt. De Gastgever geven sik keen Mööh, to verbargen, dat se de Gastkoppel rund üm de Klock beluerten. Sogoor in de Sauna weer na en poor Minuten en "Gastgever" een to Siet.

Denn aver stünn laat an'n Avend aver doch en Koppel vör dat Brandenborger Door up de DDR-Siet. Ierst liesing, denn avers luder süngen sei "En faste Borg is unse Gott." De Boss vun de Wessigrupp harr sien Daun, sei to't Swiegen to bringen. —
Poor Johr later weer dat aver mit de DDR to Enn. Vun de Karken güng en freedvull Revolutschoon ut, de Düütschland weder tosammenföhrte. De Börger nöömten dat de "Wenn".

Hüüt speigelt dat Leed "Herr dien Leiv is as Gras un Öwer" uns Levensgeföhl wedder. Düütschland is dat Land vull vun Verheiten, reinweg dat laavte Land. Dat is in uns Grundgesetz fastschreven. Dat garanteert Demokratie, Meinungsfrieheit, Gliekberechtigung, Berufsfrieheit, Religionsfrieheit un Schutz vun dat Private.

Flüchtlinge töven up en Toog in Wien. Foto Bwag/Wikimedia Commons

Dat steiht in veele Länner nich goot mit de Glovensfrieheit. Miehr as eene Milljoon Flüchtlinge sünd unnerwegens.

En lütt orrer gröter Haud vun Börger un Börgerinnen begrööt den Strom vun Flüchtlingen un Glücksriddern, de na Europa kamen. Disse Mitbörgers, veelfach ironisch "Goodminschen" nöömt, religiöös münnige Börger, daun dat unafhängig vun Staat un Kark. De faken begeistert begröten Asiaten as ok Afrikaner willn Sekerheit for Lief un Leven, en angstfriee Ümwelt, Bildung, Wohlstand un Frieheit. Mit jüm wöör sik hüüt Jesus freugen, dat disse Migranten en Weg in en beder Tokunft söcht un funnen hebbt.

Man bloots, wenn uns Düütschland un Europa hillig sünd, mutt uns Denken un Leven an elkeen Strateneck dörchschienen. Wi mööt för uns Levensoort missionaarsch uptreden, so, as ok de Reformatoren de Predigt in de Mess inföhrten un so dat Evangelium in de Alldagspraak togänglich makten.

Disse bedere Taukunft kann sik up beide Sieden to en daalslaan Droom utwassen, wenn uns de Puust un de Ideen utgahn, wenn wi nich praat sünd, mitenanner to deilen, wenn wi uns vun Verrätern daalslaan laten. Dit Krüüz mütt wi miteenanner dregen, de Migranten un de Goodminschen.

De barmhartige Samariter vun Renate Formanski. Foto Immanuel Giel

Dat Glieknis Jesu vun'n Barmhartigen Samariter steiht ok för de Willkamenskultur vun uns Goodminschen un ok vun Bundeskanzlerin Dr. Angela Merkel.

So wuss ut de "Hillige" Kark de Kark vun dat Word und ut de Kark vun'n Baukstaven de hüdige Laienkark vun de Daat.