De Biller vun Gott un dat Snacken vun em

Dialogpredigt vun Sabine Stürzer


De Gnaad vun uns Herrn Jesus Christus un
de Leevde Gotts un de Gemeinschaft vun
den hilligen Geist wees mit Se.
Amen


Mosesberg, Sinai. Foto Unger/Wikimedia Commons

Sabine:

Leeve Gemeend,

"Wenn du liekut seggst, dat Jesus dien Herr is, un glöövst mit dien Hart,
dat Gott em freemakt hett vun de Doden un to'n Leeven bröcht hett, schall di dat goot gahn." Römer 10, Vers 9. Dat is uns' Predigttext...

Jürgen:
Och, dat is jo eenfach, dat kann ik jedeneen geern vertelln, dat ik glööv, dat Gott de Herr is un dat he sien Söhn wedder vun de Doden opweckt het, dormit wi vun de Sünd'n befreet sünd.
Se doch ook?
Klor doch! Fein, fardig, Amen!

Ach soooooooo….
Ähm………..

Sabine:
Doot wi dat denn würklich jeden Dag? Dor buten? Seggt wi dat jümmers liekut?

Ik bün mi bi mi sülben mennichmool nich so seker. Wenn't mine Kollegin slecht geiht, seg ik ehr denn, se schall mol den 23. Psalm lesen? Neeee, viellicht is se gor nich mehr in de Kark. Is se eentlich konfimiert? Nee, ik wüll dat man leeber mit goode Tipps ut Grodmudder ehr Krühhof good sien looden.

Jürgen:
Wo schall een glööven an den, vun den he nich höört hett?

Sabine:
Dor hest du Recht, un mi fallt dorto wat in, wat ik vör 14 Dog beleevt heff:
Ik bün mit noch 20 Lüüd ut Lauenborg und Meckelnborg in Ratzborg in't Pastoralkolleg west. Wi mookt all tosomen en Utbildung, wi wüllt Prädikanten warrn.
Dütmol güng dat dorüm, wa sik uns Biller vun Gott in uns Leven verännert hebbt.

Jürgen:
Oh, Gottsbiller? Wi schallt uns doch keen Biller vun Gott moken! Steiht all in't Bebelbook!


Licht. Foto Rudi Witzke

Sabine:
Jo, Du hest wedder recht. Dormit is ober meent, wi süllt uns keen Biller moken un de denn anbeden, so as dat güllne Kalv.
Dat güng mehr üm de Biller, de wi bruukt, wenn wi vun Gott vertellt.
So as domols, as ik en lütt Kind weer, dor weer Gott för mi sowat as en leve Grootvadder.
Laater weer he so'n Fels un Borg, or en gode Harder.
Hüüt is he mehr Born und Licht för mi.

Nu seet wi dor in Ratzborg so in lütte Rund tosommen un jedereen vertell, wat he so dinkt. Un wat seggt de Lüüd ut Meckelnborg? "As Kind harr ik gor keen Gottsbild, ik bün doch en Börger vun de DDR west. Dor geev dat keen Kark un keen Gott."

Jürgen:
Keen Gedanken an Gott? Keen Weeten vun Gott?


Steernwunner. Bild Rudi Witzke

Sabine:
Jo, so is dat: Vun wat ik nix af weet, do kann ik mi denn jo ok keen Bild vun mooken, nich an glööven, keen Totruun to footen.

Jürgen:
Dat is jo dat, wat mi so schwor fallt bi den Glooben: Wat is Gott? Wo is Gott?
Mi fallt dat lichter, to glööben, wat ik sehn kann, wat ik kennen do.

Sabine:
Dat geiht de mehrsten Minschen so, dorüm stoht in't Bebelbook ook so veele Biller vun Gott, dormit wi tominnst verstaht, wat meent is. Mit Biller, de wi kennt: Mol is Gott Schöpfer, mol is he min gode Harder, mol is he Richter, mol is he König, orr so as för mi: Licht un Born.


Gott is Licht. Foto Rudi Witzke

Jürgen:
De ganzen Biller gifft dat in de Bebel? Kann ik meist nich glöben!

Sabine:
Kiek mol rin in dat grote Book un ok in't Gesangbook, bi de Leeder is dat doch jüst so.
Liekers, wi söllt uns dat nich so vörstelln, dat dor en Mann steiht mit en Hupen Lehm in sien Hand, un denn fangt he an, dorut wat to moken.


De gode Harder. Öllste bekannte Afbillen in Cäsarea. Foto Rudi Witzke

Orr wenn ik an dat Bild "Gott as Harder" dink, sall ik nich glööben, dat wenn ik morgen fröh ut de Husdör goh, dat dor denn en Kirl steiht mit en gröön Lodenmandel an, groden Sticken in sien Hand un en Hund an sien Siet, un de
löppt denn den ganzen Dag achter mi ran un passt op mi op.

Dat geit mehr üm dat Geföhl, wat de Schriebers uns klor mooken wulln mit düsse Biller.

  • Schöpfer: Weern wi ohn Gott hier?
  • Harder: Wenn uns Kinner morgens ut'n Huus gaht, beedt wi denn nich mennichmol: Leve Vadder in Heben, pass good op jüm op! — Noch so en scheunes Bild vun Gott: Vadder in Heben.

Een Bild, dat veele Christen öber schwore Tieden rett het, gifft dat noch: Kiek doch bitte mol in dat Gesangbook Nr. 362.

Jürgen:
"Ein feste Burg ist unser Gott."
Dor heff ik lang nich mehr richtig öber nodacht, wat dormit seggt warn sall. Liekers, dat Gefeuhl, dat dor beschreben wat, dat is mi vertruut.

Sabine:
Sühs wohl, un dat Dinken an Gott, un wenn't beder geiht, ok geern mit düsse Biller, dat süllt wi wook holln.
Dat will Paulus uns mit den hüüdigen Predigttext seggen.


Uurole Eekboom. Foto Michael Fliegel/Wikimedia Commons

Jürgen:
Alln's good un fein. Sall ik denn nu, wenn ik morgen fröh bi't Inkööpen bin, to de Verkäupersch seggen: "Ik find Gott klasse, he is min Harder! Dor söllt Se man ook an glööben, dat deit good!"? Un denn vellicht noch singen un danzen dorbi?
Du, denn heff ik doch Angst, dat se mi afhaalen lett.

Sabine:
Neeeeeeee. Man wenn se den Schnack mookt, den se di nu jümmer naroopen
doot: "Einen schönen Tag noch!", denn sech doch eenfach mool: "Much de leeve Herrgott Se ok een scheunen Dag schinken." Oder: "Gott sien Hand much öber Se blieben."
Glööv mi, dat kricht se mit. Bie't erste Mool schüttköppt se, bi't tweete Mool tippt se sik an de Stiern, dat drütte Mol tööft se all op dien Schnack, bi't veerte Mool fangt se an to marken, dat di dat ernst is, bi't föfte Mool fangt se villicht all an, dorüber natodinken.

Wat mi jümmers wedder grooden Spooß mookt, is dat: Dor is en Minschen blang bi mi, den binah wat mallöört is, un dat is graaaad noch so good gahn, un he seggt denn: "Gott wees Dank!", denn anter ik jümmers bloots: "Wokeen ok sünst?"
Gegen de Snuut, de de Lüüd denn treckt, kannst de Kaspers in't Kiekschapp glatt vergeten!

Klor, Glooben an Gott is jeden sien eegen Sook, dor kannst nüms hensabbeln. Dat wüllt wi jo ok gor nicht. Wat wi wüllt, is nich mehr, as de Gedanken vun de Lüüt üm uns to op Gott, op Jesus, op den hilligen Geist henstüürn.


Ruhige, wiede See. Foto Rudi Witzke

Denn dat heff ik in Ratzborg leernt: Wenn wi ophöört, jeden Dag von Gott to schnacken, den weet de Lüüd hier ok nix mehr vun Gott, Jesus un den hilligen Geist.
Un woans sallt de Lüüd denn noch glööben?
Wokeen is denn noch dor, de jüm wat vun Gott vertellt?
De Paster, hier in de Kark?
Wenn wi, Se all tosomen un wi hier vörn, nich mehr no buten gaht un vun uns Glooben vertellt, denn is de Paster in tokamen Tieden so alleen, as dat nu all in Oosten is. Min Fründin, de is Lektorin in Meckelnborg, de schnackt hüüt morgen vör 2 bit 3 Lüüd. Dat kummt dorbi rut, wenn wi uns Glooben bloots för uns behollen doot.

Jürgen:
Minsch, weetst wat? Ik glööv, ik war morgen fröh bi't Inkööpen de Verkeupersch doch wat vun Gott vertelln. Ik kunn jo seggen: "In düssen Loden is dat so scheun, as in dat Land, wo dat Melk un Honnig in Hüll un Füll gifft."

Sabine:
Un denn grient se di an un antert: "2. Book Mose, Kapitel 3, Vers 17!" Denn se is ok en Christin!

Amen.


De Himmel över Jerusalem. Foto Rudi Witzke


1.5.2011


na baven