Dat kannst mi glööven!
Gott denket över mi nao!

vun Pastor Alexander Rolfes

To'n Anhören hier klicken:

Lesen deit Alexander Rolfes.

Lüttke Kinner stellt väle Froagen: "Worüm is dat so? Un worüm dat anners?" So kann dat eine heile Tied lang goahn. Ik hebb as Kind gerne dei "Sesamstraoten" seihn. Wecker nich frög, bliff dumm, hettde dat annen Anfang.

Wenn wi wat grötter worn sünd un wi ehrder dei Noarichten an Stäe van den dicken Samson bekieken daut, dann hebb ick nich minner Froagen. Jüst in 'n Kägendeil... Komaudig geiht dat inne Welt nich ümmer tau, so väl is seeker. Aover ut Bangde, Not un uck ut Erfoahrung stellt wi Mensken immer seltener Froagen — weil 't ja wän kunn, dat dat einfach kiene kloare Antwort giff... Wi laotet dat nao.

Herr Wohllieb, van den hebb ik disse Daoge all mehr vertellt, de heff sick wat traut: Up siene Froage, wat hei mit denn Rest van sien Läven anfangen schull, heff hei tolessde doch eine Antwort krägen. Man nich so, at hei sik dat vörher dacht harr... An 't Enne van siene Geschichte hett dat:

Herr Wohllieb kreeg goar nich so recht mit, wo dei Johre in 't Land trocken wörn. Sien Hoar wüdd aale Daoge wat witter un aale Tähnen blewen üm mit de Tied uk nich. Dei Läödens buten in dei Stroaten verännerten sück. De Larm in de Straoten wüdd aaltied luuter. [...] Doch mangers füllt üm dei Froage van den einen Dingesdagmorgen weer in. Dat was nu all eine heile Tied her, un dann sä hei tau sück sülwest: "Gott denket över mi noa." Un dann wüdd üm dat warm üm 't Haarte. Hei wüssde, dat tüschken Gott un üm, den ollen Herrn Wohllieb, ein Band was, dat üm hüllt un gaud dö. Un dat was üm Antwort naug.

"Joa, nu heff hei sück dat weer fein taurechte prootet!", mach dor nu dei ein off ännere seggen — kunn ja uck jüst so gaut ein Bewies doför wän, dat dat Gott nich gäwen deit un wi ganz allennig kloar koamen mööt.

Joa, mach wän, dat use Herr Wohllieb ein bäten wat schlicht is un sück mit eine wat kindlicke Antwort taufräe gäwen deit. Man wor kummp dat up an? Is dat nich väle wichtiger, wat de Antwort, de he find, mit üm maoken deit! Hei blaiht ja reell up!

Wenn ick weit, dat ick in dei Oogen van annere wat weert bünn, un erst recht in Gotts Oogen, dann goah ick änners dör mien Läwen. Sick dat jeden Dag weer nei tau seggen un kloar tau moaken, dat is wisse kien Kinnerkroam.

Bi us up plattpartu.de finnt man nu utsöchte Bidräge van disse Radiosendung.