Dat kannst mi glööven!
De Stein mit den Fisk

vun Alexander Rolfes

To'n Anhören hier klicken:
Lesen deit Alexander Rolfes.

Dor was eis maol ein Stein, so vertellt eine Geschichte. De leeg deip an de Grund in ein groot Waoter. Duusende van Johre har üm dat Waoter van allen Sieten sachte straoket. Up Duur was he dor moije glatt un rund van worn. An 't Waoter harn sik löter Mensken daollaoten, Hüüser bawet, Dörpe un Stadten. 'ne lüttke Stadt was dor dicht bi 't Waoter. Nich wiet weg dorvan leeg de Stein nu in 'n Sand an 'n Strand. De Wellen harn üm dor einmaol hendraogen. Mensken wörn mit ehre Fäute över üm träen. Man kiener har mit üm wat in Tell.

Eins gauden Daoges har üm einer ut den Sand in de Hand naohmen. Bi den Kerl wassen noch anner Lüüe wäsen. De Kerl har mit den Stein in siene Hand spält, üm van aale Sieten bekäken un seggt: "Kiekt jau eis dissen Stein an. He maoket nich väle her. Kiener heff üm bit nuhen van de Grund upnaohmen. Kiener wull üm bruuken. Man mit sücke lüttken Steinkes bavet Gott siene Welt up. Nich mit de weust grooten, wor man Tempel un Paläste mit baven deit. Sücke Steine wedd bruuket as Kantsteine. So dräget se aals un holt aals faste tohope. Begriep ih dat?"
De Lüüe harn bloß nappkoppet. Un dann har de Kerl noch seggt: "Dat neie Menskenhuus, de neie Sellskup van Mensken, will ik mit jau upbaven. Dann bün ih, jüst as disse lüttke Stein, ein Kantsteen."

De Kerl har noch wieder vertellt, man de lüttke Stein har gor nich mehr tolustert. In den Kerl siene Hand was 't üm moije warm to worn. He was glückelk un tofräe. Un dann har üm de Kerl weer trügge in 't Waoter geven. Den Kerl un siene Lüüe har he nie nich weerseihn — man vergäten har he üm seläve nich.

Man eins gauden Daoges was he mit 'n Büld van Fiske in 'n Nett ut dat Waoter rutfisket worn. Eine Fraumenske har üm do naohmen un dat Teiken van 'nen Fisk in üm inritzet. "To 'n Erinnern an ÜM", har se liese seggt. "To 'n Erinnern an ÜM", har de Stein, aohne dat et einer hören kunn, wederhaolt. "Un ik, ik hebb in siene Hand legen, ik hebb ÜM seihn."

Van den Dag off güng de Stein mit den Fisk dorup wiet dör de Welt, van Dörp to Dörp, van Stadt to Stadt, van ein Land röver in ein annert, van Kontinent to Kontinent. Un et kann angaohn, dat he di intomeute kummt, de Stein mit den Fisk dorup — wor du uk wäsen magst. Dann denk an ÜM, an Üm, de mit sücke lüttken Steine dat neie Menskenhuus baven deit. Un dor hörst uk du to.

Bi us up plattpartu.de finnt man nu utsöchte Bidräge van disse Radiosendung.