De Groffsmidt

vun Karl-H. Sadewasser

So een is en Groffsmitt. Foto Wosap/Wikimedia commons

En Groffsmidt geiht as Gesell up Wannerschap un kümmt dorbi in ene lütte Stadt. In't Gasthuus, wo hei slapen will, sall dat avends n' Versammlung geven. Dortau kümmt ut Berlin Perfesser Meier. Sien Thema is: Worüm dat keinen Herrgott geven kann. As uns Smidtgesell dat up't Plakat leest, dinkt hei: Komisch, ik heff doch graad mit em reedt.

So is hei nu avends uk in'n Saal un hüürt sik den Perfesser an. Dei treckt n' ganze Stund in lästerlich Wies över Gott her. Tau'n Sluß seggt hei tau siene Tauhürers:
Leiv Lüüd, wenn dat einen Herrgott geven wüür, denn müsst hei doch no so veel Spott un Hohn einen Engel schicken, dei mi för all juuch Ogen einen runner haugen wüür.

Nu steiht dei Groffsmidt up un geiht ganz ruhig no vörn un seggt tau den Perfesser: "Dei leive Gott lett fein gröten. För so'ne Banausen as Se bruukt hei keinen Engel. Dat kann uk ein Groffsmidt besorgen." Un denn haalt hei ut un dei Perfesser hett sien' Bewies doch noch krägen.

Engel köönt ganz snaaksche Gestalt annehmen, nich bloots as Groffsmidt.
Welk köönt ok Sepp heten.

Ik heff mi as Oberschäuler un Student uk männichmal streden mit annern Lüüd, ob dat woll einen leiven Gott gäben künn. Slagen hemm' wi uns dorbi aver nie nich. Ik heff bald inseihn, dat ik keinen von mienen Globen mit den Verstand övertügen kann — wi könen Gott un sien Leiv nich bewiesen. Aver kein Physikperfesser kann uns vörreken, dat dat keinen Gott gifft, uk nich mit dei Gottesteilchen, dei nu graad in einen langen Tunnel in dei Schwiez funnen worrn sünd. Bi Gott sien Wohrheit warden wi blots fünnig, wenn wi em vertrugen, so as in dei Leiv vun Fru un Mann.

o köönt wi uns mit all uns Fragen un Twiefels liekers up Gott verlaten un wat hei uns in Jesus sien Wurt tauseggt:
Ik bün dei Weg, dei Wohrheit und dat Leben.

Dorbi kannst du einen Hollfast un einen Wegwieser för dien Läben finnen — uk hüüt.

Gauden Dag uk.