De Hochsprung vun Pastor i.R. Karl-H. Sadewasser
Uns pommersch Dokter un plattdüütsch Dichter Bernhard Trittelvitz vertellt eis vun ein Sportstunn up't Pädagogium in Putbus. Hochspringen wier an dei Reeg. Sien Mitschäulers wiern all utscheidt un hei süll noch bäten wat höger springen.
"Na, wenn mi dat man glückt", sää Trittelvitz sihr unseker tau sienen Lehrer. "Na, denn laat dat doch, mien Jung", sää dei tau sienen Schäuler, "ohn Tauvertrugen geiht dat nich. Kennst du nich dat Wurt: Wenn du öber einen breiden Groben springen wullt, denn schmiet ierst dien Hart röber." Trittelvitz hett sich truugt un dei Sprunglatt bleev liggen. Hei har dat schafft. Wi kaamt uns Läben lang immer werrer eis vör so'ne Sprunglatten orrer vör einen breiden Groben tau stahn. Dor möten wi denn röber. Dat kann dien Gesellenstück un dat Abitur sien, dei Meisterprüfung un dei Tiet tau Proov up dei niege Arbeitsstell. Uk ne gefährlich Krankheit un dat wi Afschied nähmen möten von ein' leiven Minschen, könen woll vör uns stahn as so 'n hogen Barg. "Minsch, dor kümst du all dien Doog nich röber"
warden wi woll männichmal dinken. Trittelvitz stünn as jung Assistentsdokter uk eis vör einen
breiden Groben un wier so recht verzagt. Dunn hett dei Paster von
den Diakonieanstalt in Bethel, Friedrich von Bodelschwingh, tau em
seggt: In dei Wendetiet hebben wi vör den groten Barg vun dei Revolution nieg liehrnt, wat in Psalm 18 steiht: "Mit mienen Gott kann ick öber dei Muur springen." Gauden Daag. |
|
4.9.2011 |