Dor kummt en Schipp...

vun Elke Tegtmeyer-Weißleder


"Macht hoch die Tür, die Tor macht weit..." Dat is dat eerste Leed in uns Gesangbook. Mit düt Leed fangt de Adventstied an. Wenn ik düt Leed singen do, denk ik jümmers an Slüüsendoren, de sik apen doot un dat Schipp rinlaat, dat Schipp, dat laden is bet an sien hööchsten Bord un Gotts Söhn vull Gnaden un den Vadder sien ewig Woort driggt. Dat Leed "Es kommt ein Schiff geladen..." findt sik ünner de Nummer 8 in't sülvige Gesangbook.

Wenn wi elk Johr de Leder ut't söbenteihnte Johrhunnert singt, singt wi dat Schipp ran, dat all Advents- un Wiehnachtsseligkeit bringen warrt. Düt Johr heff ik dat Schipp sehn — noch an Epiphanias leeg dat vertäut in't Altonaer Museum. In't Sleeptau harr dat en Wiehnachtsboom vull mit lütte foolte Papeersteerns.

Dat symboolsche Schipp hett en wiede Tuur achter sik, en Tuur dör dat Johr un dör den dunkeln November. Dat bringt dat Verwachten vun Ankunft — denn nix anners heet "Advent" —, dat bringt Licht un Freid. Wenn wi dat weet un uns innewarrt un op hinleevt, denn kann Wiehnachten passeern.

In düsse Tied vun Verwachten köönt wi wedder allens dat doon, wat een fröher in de Adventstied dä: Wiehnachtsplätten backen un basteln; wi köönt de Karsen an'n Adventskranz anmaken, wi köönt de olen Leder singen un anner Minschen en Licht bringen. So kümmt Freid in uns Harten, denn al Angelus Silesius (1624 - 1677) sä:

Warrt Christus ok dusendmal in Bethlehem boren
un nich in di,
bliffst du noch ewiglich verloren.


Foto: Elke Weißleder-Tegtmeyer
Mehr vun de Künstlersch hier
9.12.2012


na baven