Schutzengel

Lobet den Herren alle, die ihn ehren;
lasst uns mit Freuden seinem Namen singen
und Preis und Dank zu seinem Altar bringen.
Lobet den Herren!

Luut wüllt wi laven unsen Herrgott baven!
Mit Freud un Dank wüllt wi sien Namen singen
un uns warm Harten na sien Altar bringen.
Gott wüllt wi laven!

Givt dat denn sowat? Uns "Leeve Gott" is för uns alle dor, he süht alles, he kümmert sik ümm uns Welt, mit allens wat dor löppt, fleegen deit, in't Water swimmen deit, an Land krupen deit un in de Eerd wassen deit! Dormit ook allens in de Richt geiht, givt dat de "himmlischen Heerscharen", dat sünd de Engel, de em ünnerstütten dot! Alle Minschen op düsse Eerd hebbt eenen Schutzengel, uns Herr in Heben hett ook för di een utsöcht!

Dat glöövst du nich?

Ik sülben heff mennichmol in mien Leewen een S chutzengel hat! Dat füng an, dor wär ik soeben Joahr old. Mit mien Speelfründ Peter wär ik in Wellingdörp in Fischeriehaben togang, niescherich wulln wi na de Fischerbööt, de in'd Water legen. Twischen de Poller wärn Balken an Kääds fastmaakt, de jümmer in'd Water swimmen. Dat Habenwater spööl jümmer över düsse Balken un mööken se glitschich. Dor löpen wi ropp un platsch leeg ik half in den Kieler Haben, ik grabsch na de Kääd un kunn mi doran klammern. Peter un ik röpen um Hölp! Een Fischer hett mi an Land bröcht, an leewsten harr he mi woll een Moorsfull geven! Harr ik een Schutzengel?

Dass unsre Sinnen wir noch brauchen können
und Händ und Füße, Zung und Lippen regen,
das haben wir zu danken seinem Segen.
Lobet den Herren!

Dat wi uns Sinnen unverminnert finnen
un Hann' un Föten, Tung un Lippen regen,
dat hebbt wi allns to danken an sien Segen!
Gott wüllt wi laven!

1957, wi harrn een Motorrad, eene "tweehunnerte NSU-Lux"! An een avend bi Klock soeben schull ik noch wat ut Plön besorgen. Mit Motorrad en Klax! Ik bünn jüst op de B430 in Richt na Plön, in de Högte vun dat Ebbrecht- Hus, dor füng de Maschin dat slingern an! Een Ölspur op de Chaussee! Dor ik man knapp föfftig föhr, kunn ik de Maschine sachtens twischen miene Been affsacken loaten, se suust meern op de Straat mi vörrut un bleew na föfftig Meter vör een Chausseeboom liggen! Ik füll op dat Krüz un rutsch achterran! Nix passeert! Een bluen Placken op mien Achtersteven un een beten Asphalt an dat Motorrad! Keen Verkehr in de ganze Tiet! Harr ik een Schutzengel?

Dass Dieb und Räuber unser Gut und Leiber
nicht angetast' und grausamlich verletzet,
dawider hat sein Engel sich gesetzet.
Lobet den Herren!

Dat beestig Deven Goot un Liev un Leven
uns nich versehrt, nich anröögt un nich stahlen,
dat hett den Herrn sien Engel ehr befahlen.
Gott wüllt wi laven!

1959, ik arbeid bi MAN in Hamborger Haben, wi harrn so'n lütt Oppdrachdeep in de Motoren-Reparatur, dor möößen wi twischen twee Hallen eene Kranboahn installeern. De Stütten stelln wi mit de Hölp vun en Autokran op. De Ankerschruwen möößen wi vun Hand in de Stütten insetten, dat güng good, wiel wi Holtstücken ünnerleggt harrn, blots bi de letzt Stütt nich! Ik harr den Schruwenbolten in de recht Hand un de Kran senk de 2-tonn- Stütt aff un se bleev in een Muuerfug hängen, rutsch aff un mi op den Ünnerarm! Ik dach, nu is mien Hand afftrennt! De Kranfoahrer harr aver op Hievop stellt, mien Glück! Harr ik een Schutzengel?
1982, wi wahnten in Lübeck- Buntekuh un jedeen morgen föhr ik mit mien Opel- Ascona över de Autoboahn na de Flenderwerft in Siems. An een Morgen, ik foahr op de A7 in Höhgte vun Dänischburg, de recht Spur wär vull vun LKWs, dor seh ik vör mi, ünnert Auto käm een Reh rutfloagen un dat bi Tempo 100! Dat Reh full direktemang vör mien Opel un ik suust överwech! An dat Nottelefon stünn mien Vörfoahrer. Wi kieken uns Auto's an, nix as mennich Hoor in de Motorruums, aver miene Schört vörn harr een Lock! De Automesterie segg, lat lingen, dat föhrt sick platt! Harr ik een Schutzengel?

1986 in Duisburg bi de Ruhrorter Schipswarft. De Arminiuswarft ut Bodenwerder an de Weser harr ehrn Niebuu MS "Alpina" mit Schubleichter "Vela" dor to de Garantie liggen. Ik as Bedriebsboss harr de Opsicht mookt un nu, wo dat Schip ferdig to'n Utloopen wär, sammel ik uns Warktüch tohoop un dat wär bannig düster, ik mööß vun een Schipp op dat anner röberklattern, dor passeer dat, ik rutsch aff un fall över Bord op een Poller vun een Schuut! Keen Geföhl mehr in den recht Oberschenkel! Aver nix brooken! Harr mi een Peerd pedd? Ik rappel mi op un dor kreeg ik dat klook, wenn de Schuut dor nich legen harr, wär ik in de Ruhr fullen! Eene Week heff ik lahmt bi de Arbeid, denn wär't good! Harr ik een Schutzengel?

1997, mien Wech na de Flenderwarft vun Aschbarg güng jedeen Morgen över Plön, Pfingstberg, Hassendorf, Sarau, Ahrensbök, Curau, Pohnsdorf, Rensefeld, Bad Schwartau un Dänischburg na Siems. Dat wär September un recht dunstig, jüst as ik ut Hassendörp rutföhr un üm de eerste Kurv, dor stünnen söben Damhirsche op de Straat! Wat nu? Ik fohr mit söstig Saaken! Stüüer fastholen un denn gradut! Oh Wunner, dat Auto güng liekut dörch! Veer Hirsche links un dree Hirsche rechts! Mit weeke Knee'n heff ik denn anholen un eerstmol deep Luft haalt! Harr ik een Schutzengel?

Gib, dass wir heute, Herr, durch dein Geleite
auf unsern Wegen unverhindert gehen
und überall in deiner Gnade stehen.
Lobet den Herren!

Herr, laat vandaage uns dör diene Gnade
op all uns Wegen seker, licht un graad gahn,
wieldat wi överall in diene Gnaad stahn.
Gott wüllt wi laven!

2003, Februar, uns Opel-Astra schull verköfft warrn. Een letzt Foahrt na Flender. Dat Wedder harr ümslagen, dat daute fix un de Snee vermischt mit Solt wär as greune Seep! In Plön an de Lütt Kark Ampel "rot", ik Tempo dirtig un sutsche bremsen! Dat Auto rutschte hen un her, ohn to bremsen! So küüsel ik dreemol üm mi sülben un stünn denn quer vör de Insel mit de Bake vör't Museum! Nix kaputt! Nömmdags wör dat Auto affgeben! Harr ik een Schutzengel?

Allens Tofall? Odder hett "he" sien Hannen in't Speel? Mi dücht dat! Un mien Glooven is, dat dat Schutzengel geven doot!

In uns Gesangbook sünd scheune Leeder un in Psalmen steiht över Engel wat schreewen. Dorto höört dat Leed Nr. 447 in't evangelische Gesangbook, ut dat ik hier enkelte Versen ziteert heff. So wüllt wi dat ok in de Wiehnachtstied hollen!

Herr, du wirst kommen und all deine Frommen,
die sich bekehren, gnädig dahin bringen,
da alle Engel ewig, ewig singen:
„Lobet den Herren!“

Herr, wullt doch kamen! All de Hartensframen
töövt doch mit Lengen, muchst ehr dorhin bringen,
'neem all de Engels ewig, ewig singen:
"Gott wüllt wi laven!"