Grieses Hoor is een schöön Kroon.
Up de Weeg na Gerechtigkeit warrt se funnen.
 Spröök 16, 31


Wo schöön is dat,
dat de Grieshorigen Urdeelskräfft hebbt
un de Olen Raat.
 Sirach 25.4
Wenn en Minsch veele Johrn levt,
so schall he sik an elkeen freugen.
 Prediger 11, 8
Schöön is dat, dat de Lübecker Seniorenkrink öllere Lüüd mit ehr plattdüütsch Spraak riek maakt, dat de Tosamenkümst se ut ehr Alleenigkeit ruthalt. Hein Klüssendörp vertellt uns vun sien Belevnisse in den Krink. Elkeen is hartlich inlaadt mittodoon.
Dat Doon steiht ünner dat Woort ut den Psalm 133,1:
"Süh, wo schöön un leevlich is dat,
wenn Bröder un Süstern in een Sinn bi'nanner wahnen."

Aktivität lohnt sik för Senioren!

En Porträt vun den Lübecker plattdüütschen Seniorenkrink
vun Hein Klüssendörp
Ünner dit Motto "Aktivität lohnt sik" hebbt wi uns in'n Februor 1984 mit en Dutz Senioren, de de Leef to de plattdüütsche Spraak sünnerlich an't Hart liggen deit, to enen Arbeitskrink tohoop funnen. Alleen de Hälft dorvon weren egenstännig Autoren, de blot Plattdüütsch schrieven. Wi hebbt uns to Opgaav maakt, uns' Mitminschen Gelegenheit to geven, de plattdüütsche Spraak mit to plegen, to hegen,to bewohren un wieder to helpen, ahn dat se in enen Vereen orrer Klub intreden möten un ahn dat se dorto dwungen warrn. So is de "Seniorenkrink Plattdüütsch Lübeck" tostann kamen. Siet de Tiet draapt wi uns all veerteihn Daag Maandags — in de graden Weken vun'n Kalenner — von Klock twee bet veer (14°°-16°°) — in'n Gewölbekeller vun't "Heilig-Geist-Hospital" in Lübeck. Dor warrt bi 'n Taß Kaffe Plattdüütsch vördragen un leest. Dat Leit hebbt as "Snackers" de beiden Lübecker nedderdüütschen Autoren Hans Georg Peters un Heinrich Klüssendorff (Hein Klüssendörp). Plattdüütsche Leder warrn geern sungen un dregen to'n fröhlich Stimmung bi.

 

Uns Seniorenkrink Plattdüütsch Lübeck

Wi sünd keen Club un keen Verein,
poor Lüüd blot hemm'n hier Plichten,
un ok de Bidrag speelt keen Rull,
dor köönt wi up verzichten.

To Riemels in uns' Moderspraak,
to Dööntjes un Geschichten,
to Tarnow, Reuter freut wi uns,
to dat, wat sülm wi dichten.

So'n Krink as uns'en gift blot een',
dat söllt Ji all geern weten,
all veerteihn Daag mit so veel Mann,
an'n Maandag, — will wat heten.

Un liggt ok Snee un is dat glatt,
dat kann uns nich verdreten.
Wi höögt uns liekers to uns' Platt,
dat wöllt wi nich vergeten.

Kaamt her to uns na'n "Heil'gen Geist",
hier in'n "Gewölbekeller",
Üm Punkt Klock twee geiht dat hier los,
üm veer Uhr gaht wi weller !

Ik ra dat jeden, — garantier,
all warrt sik bannig wunnern,
wi draapt uns ok, wenn't regen deit
un wenn dat is an't Dunnern.

Hans Georg Peters

De Damen un Herren — ok över tachtig Johr olt — dregen Riemels vun Tarnow un Reuter deelwies "buten Kopps" vör, un dat warrt ok vun anner nedderdüütsch Dichterslüüd leest. Man kann dissen kommodigen Namiddag mit de interessanten plattdüütschen Vördreeg ok blot bi't Tohören geneten, ahn dat man sülvst wat vördregen mutt. Vun anfangs en Dutz is de Tall vun Besöker up 40 bet 60 anwussen. Fru Ursel Peters maakt de Kaffe-Kakeri, unnerstützt vun flitige Damen. Se sorgt sik sünnerlich ok üm de Kranken un de Lüüd, de nu al in'n Ollenheim leven. Interessant is, dat dörch uns' plattdüütschen Saken (vun uns egenstännig Schrieverslüüd) anner Maten upmuntert worrn sünd, ok ehre Beleevnisse un Geschichten uptoschrieven un vörtolesen.
As 1989 de Grenz na Ost-Düütschland upmaakt wörr, weren vele Lüüd un Gruppen ut Mekelbörg-Vörpommern, so ut Wismar, Schwerin, Rostock un Stralsund u.a. bi uns un hebbt sik över uns un unsern Krink informiert un Anregungen mitnahmen.

H.J.Grebin ut Rostock schrifft doröver: "Disse gemeensam Drapen hebbt to'n gegensiedig Verstahn för unnerscheidlich lääftes Läben in de letzten Johrteihnte väl bidragen! Uns vereent dat Opfaten, wat Hein Klüssendörp ut Lübeck in Riemel sett hett."

 

Up 'n anner togahn !

Larm, — Hasten un Drieven üm uns her —
Jeden kümmt jeedeneen in de Queer —
Kriege, — Katastrophen in de Welt —
ja, — all dat uns nu doch bannig quäält ! —

Laat uns doch blot — up 'n anner togahn —
— un nich ümmer glieks wedder losslaan ! —

Kannst den' Naver doch dien Hand geven —
un fründlich miteenanner leven ! —
Fröhlich kiek em an, — lacht't tosamen, —
— so warrt Freden in de Welt kamen ! —

Nich ümmer glieks nu wedder losslaan —
laat uns doch blot — up 'n anner togahn ! —

Hein Klüssendörp

Tohöörn un mitmaken bi Plattdüütsch to'n Hoegen, to'n Smuustergrienen un to'n Lachen orrer besinnen, ok sülm vördregen, orrer ivrig mitsingen in den "Senioren-Treff" an'n Kobarg all veerteihn Daag — Maandags — in de geraden Weken vun'n Maand.
Geern seht wi ok Gäst bi uns, so kunnt wi doch noch bewiesen: "Aktivität lohnt sik!"

As ik dissen Bericht nu schreven harr, is mien Fründ Hans Georg Peters in de Ewigkeit afropen worrn. He weer lang' Tiet swaar krank. He weer bet toletzt noch bi uns' Drapen dorbi. Uns Krink hett een grote Stütt un de Plattdüütschen en goden Mann verloren.
In sienen Sinn warrn wi wierer maken. He würr— as ümmer — woll to mi seggen: "Maak dat man so, as Du denkst!" — Sien Gedicht warrt uns blieven:

Uns' Herrgott

Uns' Herrgott wahnt in'n Heben,
he wahnt ok up de Eer,
he wahnt in jedet Leben
un ok in't wiede Meer.

Kiek di den Fisch an un den Boom,
dat Gras un jedet Kruut.
Kiek di de Wisch an un de Bloom,
den Haas un ok de Puut.

Föhl mal 'n weke Kinnerhand,
straak mal 'n Katt dörch 't Fell,
griep mit de Hänn' in drögen Sand,
drink Water ut en Quell.

Höör to, wenn di dien Naver dröppt ,
wenn Kinner Football speelt,
höör to, wenn 'n Minsch to Hülp di röppt,
wenn em dat Nödigst fehlt.

Uns' Herrgott wahnt in'n Heben,
he wahnt ok up de Eer,
he wahnt in jedet Leben
un ok in't wiede Meer.

Hans Georg Peters
18.10.2003


na baven