Sönndaoge in dei Vörfastentied
Sönndag Septuagesimä

Dei Dood wull mi faoten un dat fleiten Verdarwen verjaogde mi. Don wörd ick bange un röp nao usen Herrgott. Hei lusterde don up mi van sienen Tempel daol.

Nettwark Passion. Bild: Ludgerd Lüske

Van Harten leiw ick di, Herrgott, miene Hülpe!

Mien Herrgott, mien Fels, miene Borg, mien Redder, mien Gott, mien Tauhuus, dor is Verlaot up, mien Schild un mien Heilgäwer un mien Schutz. So helps du dat Volk in sien Elend, un diene Ogen kiekt van baoben daol. Du giffs Lecht in miene Lucht. Hergott, mien Gott, maok Lecht in mien Düstern. Gott siene Wäge sünd allerbest; dei Räden van usen Hergott sünd klor; hei staiht as ein Schild vör aale dei an üm glöwt. Du büs dat Schild för mien Heil, un diene starke Hand helpt mi; un wenn du mit mi schells, maoks du mi groot.