Arbeit in den Wienbarg
Et wiest us Woahrheit för
dei Duur
Hemmelriek un Wienbargbuur.
Dei werd arbeitslose Lüe gewoahr:
kaomt an un warkt för ein Denoar!
Un läöter find hei dor noch mehr:
ik brukk jau nödig, kaomet her!
Middaogs , nämdaogs un bi setten Sünn'
stellt hei dei leßten Warkers in.
Dat schwoare Wark was daon,
nu kriegt dei Warkers Lohn.
Dei Leßten geev hei ein' Denoar,
dei annern säen: "Is dat woahr?
Wi warkten äövern heelen Dag,
dat man mehr betaohlen mag!"
För Unrecht is hier kiene Stä',
ik betaohl, wat ik jau sä!
Van mien eigen Wark un Läben
draff ik aale Hülpe gäben!
Dei Leßten, dei kaomt vörne an,
dei Eiersten kaomt achteran.