Help mi glööven!

Plattdüütsche Gottsfier an Himmelfohrt 2020, togliek Aarnbidd-Gottsdeenst,
vun Sabine Stürzer

Beden

Gottvadder, so staht wi nu vör di: Uns Seekerheiten sünd weg, dor ist veel Bangnis. Wi weet nich, wie dat alln's wiedergahn sall, wat noch warden sall. Doch wi wöllt op di vertruun, vertruun, dat du uns den rechten Weg wiesen deist. Gottvadder, verloot uns nich! Amen.

Dat Evangelium för den hüüdigen Sünndag hett Markus opschreben in't Kapitel 9, 14-29:

As he nu to sien annere Jüngers torüchkeem, seeg he en Barg Lüüd. De stünn'n üm ehr rüm un ok Schriftgelehrte, de mit ehr wat afsnacken dään. Un glieks as de Lüüd em künnig wöörn, möken se grote Ogen un lepen op em to un jubeln em to. Do sä he to ehr: "Seggt mal, wat is hier los? Wat hebbt ji mit ehr vör?"
Do sä em een vun de Lüüd: "Meister, ik heff mien Jung mitbröcht, den schullst du di geern mal ansehn. De arme Jung kann nich spreken. He hett ünner'n bösen Geist to lieden. Wenn de em anfaten deit, denn rüttelt un schüttelt he em. De Schuum steiht em vör'n Mund, un de Tähn bitt he tosamen, un toletzt kann he sik nich mehr rippen un rögen. Denn is he ganz fardig mit de Welt. Un nu heff ik dien Jüngers beden, se schulln den Geist utdrieven, avers se köönt nix mit em anfangen."
Do sä he to ehr: "Minschenkinner, hebbt ji denn gor keen Glooven? Wo lang schall ik denn noch bi ju blieven? Wo lang schall ik mi noch mit ju afquälen? — Bringt em mal her!"
Do bröchen se em to em hen. Un glieks, as de Geist em sehg, do güng he op den Jungen dal, dat he ümfull un sik op de Eer wöltern dä, un de Schuum stünn em vör'n Mund.
Do sä Jesus to den Jung sien Vadder: "Segg mal, wo lang hett he dat al?" He sä: "Dat hett he al vun lütt af an. Un mennigmaal hett de Geist em al in't Füür un in't Water stött; denn he wull em dörchut ümbringen. Avers wenn du wat dorbi doon kannst, denn help uns doch! Ach, heff Erbarmen mit uns!"
Do sä Jesus to em: "Wenn du wat doon kannst — seggst du to mi? Wer glöven deit, de kann allens!"
Un knapp harr he dat seggt, do reep den Jung sien Vadder: "Ik glööv! Ach help mi doch, dat ik würklich glöven kann!"
Do sehg Jesus, dat dat Volk sik wedder randrängeln dä, un glieks drau he den unreinen Geist un sä to em: "Du Geist, de den Minschen stumm un doof maak! Ik segg di: Rut mit di! Un dat du di nich ünnersteihst un wedder torüchkümmst!"
Do fung he luut an to schrien un rüttel un schüttel den Jung nochmaal, as he man jichtens kunn, un denn weer he weg. Un de Jung leeg dor, as wenn he doot weer. Un de Lü sehgen em ok al doot.
Do faat Jesus em an de Hand un kreeg em hooch, un würlich: He stünn op.
As Jesus nu tohuus weer, do sään de Jüngers to em ünner veer Ogen: "Segg mal, wodennig kümmt dat, dat wi nich kloor dormit worrn sünd?" Do sä he to ehr: "Dat will ik ju seggen. Gegen so'n Slag helpt bloots een Deel: Beden un Fasten. Anners warrt wi ehr nich los!"

Musik: Wir glauben Gott im höchsten Thron, EG 184

Predigt

Hanne: "Ik glööv! Help, dat ik richtig glöven kann."

Sabine: Wat versteihst du denn ünner Glöven? Wat is Glooven för di, för Se? Wat verstaht Se ünner Glooven?
Totruun, Hoopen, Andacht, Övertügen?

Hanne: Oder — Glöven heet: nich weeten — Twiefel, Inbildung...

Sabine: Schnackst du mit anner Lüüd över Gloven? Mit de Familie, klor! Mit de Nobers, villicht. Mit Frünnen…

Hanne: Un du? Mit Kollegen? Mit Fremde?

Sabine: Ganz ehrlich? Vun miene Kollegen weet de Wenigsten, wat ik an Sünndagmorgen mook. Dat is doch Privatsook.

Hanne: Wenn ik hüüttodaag segg: "Ich glööv an Gott un ik beed to em", denn heff ik licht dat Geföhl, dat de Lüüd mi komisch ankieken doot. Truu ik mi nix to? Bün ik een, de no en starken Beschützer roopen deit?

Dorbi bruuk wi hier doch gor keen Beschützer: An de Genzen vun uns Land steiht de Genzschutz, de NATO is dor, wi hebbt en heel godes Gesundheitssystem…. Un wenn't würklich mool ganz leeg kümmt, den find sick jümmers een in de Familie or bi de Frünn, de uns helpen deit.

Sabine: Worüm beden? Worüm an Gott glöven? Momang….. an welk een Gott glöövt wi denn?
Wie süht Ehr Gott ut? Welk Bild hebt Se vun Gott?
Hett sik dat Bild vun Gott verännert, so in Loop vun't Leeven?
Sünd Se jümmers vull Gottvertruun west?
Hett dat wat in Ehr Leven geven, wat Se an Gott hett twiefeln loten?

Hanne: Hebbt Se ook al mool roopen: "Ik glööv! Help, dat ik richtig glöven kann?"
Wann weer dat, wann sünd de Twiefel kamen?
Wat för en Glück för uns, dat de Twiefel nicht wunnen hebbt, sünst wöörn wi hier nu ganz alleen stahn…

Se sünd to den Glooven trüch kummen. Wodörch? Wat hett Se doch an Gottvadder fastholln looten?

Sabine: Ik dink, wi schull'n veel, veel mehr över uns Glooven schnacken, hier in de Gemeed un ook buten.
Ik weet, dat is lichter to seggen: Ik glööv nich an Gott, dat is doch alln's Kinnerkroom!, as to seggen: Ik glööv ganz fast, dat Jesus leevt hett un dat he Gott sien Söhn is un dat he lebennig is, dat de Dood em nicht över kreegen hett.

Seeker? Wie seker künnt wi sien?
Glooven kannst nich noreeken, so as 2+2 = 4 sünd.
Glooven het wat mit Vertruun to doon.
Gott? Kannst nich bewiesen.
Liekers, dat, wat Lüüd mit Gott beleevt hebbt un wovun se vertellt, dat hebbt wi.

Hanne: So as in't Evangelium, as wi dat eben höört hebbt. Vun den Vadder, de sien' Söhn to Jesus bringen deit.
In düsse Geschicht stickt so veel bin, dor kunnen wi noch veele Dog över schnacken.
Un to'n Glück leevt wi in en Kark, in de dinken un schnacken utdrücklich wünscht is. Wi söllt över alln's nodinken, frogen un schnacken.

Man to: Wat dinkt Se över den Vadder, de op de een Siet so veel Totruun to Jesus hett, dat he sien Söhn to em bringen deit, un op de anner Siet togeven kann un mutt, dat sien Glooven nicht unendlich groot is?

Sabine: För mi kann de Vadder en Vörbild sien.
Graad in Tieden, in de mien Glooven nich so groot is, kann ik to Jesus gahn, kann em mien ganzes Leid klogen, miene Twiefel hinholl'n. Seggen, wat mi dörch Kopp un Hart geiht.
Un wenn't ganz leeg kümmt un ik ook bloots noch ropen kann: "Ik glööv! Help mi, dat ik richtig glöven kann", dröff ik dormit to Jesus kamen.

Hanne: Un denn dröv ik roopen: Jesus, Gottvadder, Hilliger Geist, wat is los? Wat sall dat? Deit dat Not, dat ik dat nu ook noch mitmoken mutt? Worüm? Segg mi, worüm????

Un ik schree as so'n lütt Kind, dat sik ungerecht behannelt föhlt, dat eenfach böse is, de Welt ni mehr versteiht.
Un wenn de Wut denn rut is, wenn ik ruhiger warr, denn kann ik seggen:
"Help, dat ik glööven kann."

Sabine: Wenn't doch bloots so eenfach weer….

Wi hebbt dat eben höört, de Jüngers kunnen den unreinen Geist nich utdrieben. Un as se Jesus frogen, worüm dat bi jüm nicht klappt hett, seggt Jesus: "Dat will ik ju seggen. Gegen so'n Slag helpt bloots een Deel: Beden. Anners ward wi ehr nich los! "

Hmm, Jesus gifft uns keen Rat, wie wi beden söllt.
För anner Lüüd? För uns? Luut? Liesen? Welk Wöör? Wo? In de Kark? To Huus? In't Holt? Hier op dissen Platz?
Un he verspreek uns nich, dat all uns Wünsch ook erfüllt ward. Nee, denn Gott is keen Wünscheerfüller, he is de gode Vadder, mit den wi schnacken köönt, den wi seggen köönt, wat los is in uns Leven.

So kaam ik nu wedder op den Glooven.
För mi hett Glooven ganz veel mit Vertruun to doon.
Ik vertruu, dat mien Gebet bi Gottvadder ankümmt, dat he mi höört un dat he mi helpen deit.

Hanne: Vertruun ist scheun un good, liekers, gifft ook mol Momente, da geiht mien Totruun to Gott fleuten. Denn stah ik an en Punkt un dink: Nu geiht nich wieder.
Kennst du dat?

Sabine: Klor kenn ik dat. Ik bün jo ook al oold. Ik föhl mi denn, as wenn ik an en Slucht stah un no ünnen kiek. Un denn is dor en Brüüch. Köönt Se sik dat vörstelln?
Ik heff hier lütte Koorten mitbrocht, dor ist dat Bild ganz fein op.

De Brüch is mien Glooven, un de Bangnis, dor röber to gahn, ist mien Ropen: "Help, dat ik glööven kann!"

Hanne: Un? Kannst du glööven, kannst du dat wogen, dor röber to gahn?
Help Gott di? Nimmt he di bi de Hand un geit mit di los?

Sabine: Meist nich so, as ik mi dat wünscht heff, man bito is dat jümmers good worden.
Dor sünd jümmers wedder Lüüd opdükert, de mi en klores Woort seggt hebbt, mi en ganz anner Richt wiest hebbt or de mi op wat stött hebbt, an dat ik noch gor nicht dacht harr. Or de ganz eenfach mit mi tosomen seten hebbt un mit mi weent hebbt, de mi dormit wiest hebbt, dat ik nich ganz alleen bün, dat Gott sik in düsse annern Minschen wiesen deit, dat he würklich bi mi is.

Hanne: Un Jesus? Jesus segt doch tatsächlich to den Vadder: "Wokeen glööven deit, de kann alln's!"

De Vadder kann den Jung nich wedder gesund moken, man mit sien Rest vun Glooven hett he den Jung to Jesus brocht, mit dat Totruun, dat Jesus helpen kann un deit.
Dat is för mi Glooven.

Un so, as de Vadder wedder no Huus geiht un vun dat Beleevnis vertellt, so schull'n ok wi uns vun uns Beleevnisse mit Gott, Jesus, den Hilligen Geist vertelln.

Sabine: Un... vertellt Se bittescheun nich bloots de Geschichten, de good utgohn sünd!
Nee, vertellt Se ook dorvun, wenn Se dat Geföhl hebbt, dat Gott nich bi Se west ist, wenn wat leeg gohn ist, trotz Gebeed, trotz all Totruun.
Dormit de anner Lüüd seht, dat löppt öberall nich jümmers liekut, dat gifft öberall Sooken, de op Schiet rutloopen sünd.
Jedereen hett al mol en Ümweg gahn möten.

Liekers, fasthool'n an Gott, dat is de grote Kunst. Fasthool'n un op siene Leevde vertruun. Vetruun, dat dat doch good ward.

Dorvun wöllt wi vertelln: Hier in de Kark, in de Familie un ook buten, bi Kollegen, bi fremde Minschen.

Ik fang gliek morgen bi miene Kollegen dormit an. Versproken. Amen.

Förbidden

Sabine:
Gottvadder, hüüt is Himmelfort, de Dag, an den dien Söhn wedder to di trüch kamen is. Wi harrn em geern hier bi uns beholl'n. So dat wi em sehn un föhln un höörn kunnen. So roopt wi to di: Ick glööv, help, dat ik würklich glööven kann!

Hanne:
Gottvadder, so köönt wi bloots höpen, dat de Trööster, den he uns versprooken hett, to uns kümmt. Dat wi den Moot nich ganz verleert. So roopt wi to di: Ick glööv, help, dat ik würklich glööven kann!

Sabine:
Gottvadder, wi dinkt an de Lüüd, hier un överall op de Eer, de dat nich good geiht. Schick jüm un jümmer Familien den Hilligen Geist, dat se glööven köönt. So roopt wi to di: Ick glööv, help, dat ik würklich glööven kann!

Hanne:
Gottvadder, wi beedt di ook för uns, giff uns, wat Noot deit, dormit wi en gode Aarnt inföhrn köönt, dat keen Minsch Noot lieden mutt. Giff uns Totruun, dat du Sünn un Regen to rechte Tied schicken deist. So roopt wi to di: Ick glööv, help, dat ik würklich glööven kann!

Sabine:
Gottvadder, ik beed di, loot all de fliedigen Minschen hier nich den Moot verleern, lot se föhlen, dat du, dien Söhn Jesus un de Hillig Geist bi jüm is un jüm biesteiht bi alln's, wat kümmt. So roopt ik to di: Ick glööv, help, dat ik würklich glööven kann!

All uns Bidden und Danken faat wi nu in de Wöörd tosomen,
de dien Söhn uns lehrt hett:

Unse Vadder in Himmel:
Laat hilligt warrn dienen Namen.
Laat kamen dien Riek.
Laat warrn dienen Willen,
so as in Himmel, so ok op de Eerd.
Uns dääglich Broot giff uns vundaag.
Un vergiff uns unse Schuld,
as wi de vergeben doot, de an uns schüllig sünd.
Un laat uns nich versöcht warrn.
Maak du uns los un frie vun dat Böse.
Denn dien is dat Riek un de Kraft
un de Herrlichkeit in Ewigkeit.

Amen.