Uns Tiet
Uns Tiet, wat is dat?
Meten in Daag un Johr,
meten in Kinnerjohr,
jung sien,
ahnen, wat Leven is.
Nich blots güllen
is disse Tiet,
aver dien Sorgen un Noot
tellt noch nich
up en Minschen’s Weg.
Un denn flüggst!
De Groot Leevde
hett di to faten.
Un woans se kamen,
so is se denn ok gahn.
Aver jung büst,
finnst dien’ Passer.
Vörankamen un Kinner,
du steihst in besten Saft:
De Welt is dien! Is uns!
Ehrdat di ümdreihst,
sünd Kinner ut’t Huus,
du tappelst,
wenn’t Glück di blifft,
mit dien Wegkumpaan.
Krüppst, stotterst,
büst vull Freud,
wo’n Enkel ’n Licht anmaakt
un Minschen an dien Weeg
mit di gahn.
Tiet, wat is dat?
Villicht hest verstahn:
Ut Sempkoorn kümmt
de Plant un blöht.
Un wenn de Saat denn riep is,…
...rüst di för’t Gahn.
Rudi Witzke
|
|
|
| |
Weetst du...
Weetst du, wo de Nacht blifft,
wenn se den Loop vun’n Dag achterherrönnt?
Kennst du dat Teiken?
Hest du de Bööm ehr Bläder tellt?
Weetst, wokeen de Bargen buut hett,
bevör de Elementen störten?
Weetst du, wokeen dat Leven up de Ierd stütt?
De Seel klåågt, weet keen Anter.
Wokeen kann dat överseihn? Wokeen weit dat allens?
Ik bewunner de Böker
as ok dat, wat se nich weiten —
Taliesin, 5. Johrhunnert, Walisisch
Plattdüütsch vun Rudi Witzke, 2008
|
