En wunnersame Hillige Nacht in dat vergeten Dörp

vun Rudi Witzke

Letzt Johr weeren se noch mit een Pierd vör den Schleden dörch de Nacht na ehr Kark in't Memelland sleistert. Dat anner Pier müßt Kanonen trecken, denn de gröötst Orlog weer nich miehr wiet. Luder as de Glocken, de to't Singen un Beden in de Kark repen, weer dat Rummeln vun de groten Kanonen, sowjetsche orrer düütsche, dat weer nu schonst engaal. Dat weer ok in de Tiet, wo Kårlemann sien Oma fragte: "Oma, segg maal, wo is mien Fründ Sammy un sien Öllern?" Dat weer, as se de Klümpersüpp in de Runn vun de noch Blevenen eten. Den Veihhännler, ehren Naver, harrn de Grieper binah vergeten, denn aver doch afhaalt. Un de Oma sää miehrdüdig, as Manfred Josuttis dat bericht: "Sei still, Jungchen, ES ES un schlabber nicht!"

Denn keem de grugelige Tiet över se. Up'n Plaanwagen mit eenen Zossen vörspannt, tröcken se na Westen. Is al faken beschreven. So fang ik glieks in Wulfsdörp in Vörpommern an. Dor güng dat nich wieder. De Russ harr se inhåålt. Se harrn bloots noch, wat se up'n Liev drögen, un een lütten Rucksack mit poor Plünnen. Jümmer wedder weeren se utplünnert worrn. — Nu weeren se denn frooh, dat se in dat wat wracke Pastoraat in Wulfsdörp all tosamen een Stuuv kregen. En ole Kierl un sien Fruu weern schon in de een Eck introcken un harrn sik ornlich Stroh, dat in Ballen in de Midd leeg, organiseert. Ok vun dit Leven vun binah 80 Lüüd in de teihn Stuven is vertellt. Arno Surminsiki överschrifft sienen Bericht: "Hulen an frömde Wader".
Wader wöör vun en Pump håålt, achter dat Huus weern twei Dunnerbalken mit Schietkuhlen, de Latrinen. Dor weer nich veel mit Hügenie. Und dat keem, as dat kamen müßt: Typhus bröök in dat Dörp ut. De Sowjets makten gau ut dat Dörp en Sperrrebett. Se kemen mit Sprütten, aver de hülpen nich veel. De swacken, half verhungerten Minschen, besünners de Kinner, stürven as de Fleigen. To't Kuhlgraven halten sik de Besatter Mannslüüd ut de Naverdörper. De Gräver wöörn achter de Kark anlegt.

Un denn pultert dat een Nacht. Geiht de Krieg wedder loos? Ne, dat weern bloots de gootschen Gewölv un de Dackstauhl vun de ut dat 15. Johrhunnert stammende Kark. — Dor wöör nu nich afsparrt: "Einsturzgefahr! Eltern haften für ihre Kinder!" Ne, elkeen kunn in de Ruin rümmerstockern. Denn wöörn de sworen Eikenbänk jümmer weniger. De sworen Dören verswünnen ok.

Bild R.W.

Ut dat Pastoraat qualmten de Brennhexen, de harrn as Schosteen en Åvenruhr, dat dörch en rutnahmen Finsterschiev na buten güng.

Hindenborg-Licht. Foto: Geisterschmiede/Wikimedia Commons

Un denn keem de düster Tiet. Wunnersaam weer dat: In jümmer miehr Finster stünn en Hindenborg-Licht.

Richtig: Ierst een, denn twei, denn drei, denn veer! Un in de Schummertiet an'n Hilligen Avend stünn in de Ruin in een Karkeneck, schuult vör den Wind, ierst een Licht, denn noch een, jümmer miehr Minschen kemen.

"Wi folgt Jesus na!", sään se. "Hei hett mit uns frorn, mit uns hungert un dööst, hei is mit uns Lütten storven, hei hett mit un huult un uns seker hierher bröcht. Hier in de Eck, dor is hei up de Welt kamen!"

Un se spröken in de Nacht butenköpps, wat bi Matthäus in't 25. Kapitel schreven steiht:

"Ick bün hungri west, un ji hebbt mi to eten gewen; ick bün döösti west, un ji hebbt mi to drinken gewen; ick bün up de Landstraat west, un ji hebbt mi fründli upnahmen int Hus; ick harr niks um- un antotrecken, un ji hebbt mi kleedt; ick bün krank west, un ji hebbt mi besöcht. Ick heff int Lock seten, un ji hebbt bi mi inkiekt." Denn ward de Gerechden to ehm seggn: "Herr, wannehr hebbt wi di hungri sehn un di wat to eten gewen, oder döösti un di wat to drinken gewen? Wannehr hebbt wi di up de Landstraat sehn un int Hus nahmen oder nakelt un di kleedt? Wannehr hebbt wi di krank oder int Lock sehn un di besöcht?" Un de König ward to ehr seggn: "Verlaat juuch dorup: Wat ji an een vun düsse Lüüd daan hebbt, de mien ringste Bröder sünd, dat hebbt ji an mi daan!" Un denn ward he to de up de linke Siet seggn: "Makt, dat ji wegkamt, ji verfluchte Minschen! Gaht in dat ewige Füer, dat parat is för den Düwel un sien Engels!
Denn ick bün hungri west, un ji hebbt mi nich to eten gewen, ick bün döösti west, un ji hebbt mi nich to drinken gewen; ick bün up de Landstraat west, un ji hebbt mi nich int Huus nahmen; ick heff niks um- un anhatt, un ji hebbt mi nich kleedt; ick bün krank west un heff int Lock seten, un ji hebbt mi nich besöcht."
Denn ward se ock so to em seggn: "Herr, wannehr hebbt wi di hungri un dörsti sehn oder up de Landstraat oder nakelt oder krank oder int Lock un hebbt di nich deent?" Awer denn ward hei to ehr seggn: "Verlaat' juuch dorup: Wat ji nich daan hebbt an disse Stackelslüüd, dat hebbt ji ock nich an mi daan!"

So deip in de Harten sünd selten Wöör ut de Hillige Schrifft inwussen as hier in de Hillige Nacht in de Ruin vun de ole Kark.

Un de ole Fru, de up de Flucht un dörch den Typhus de letzt Dochter un den letzten Enkel verloren harr, güng poor tappelige Schreed na vörn up de Lichter tau un beedte. De iersten Wöör kunn een nich verstahn, se schuckerte un wischte de Tranen. Denn aver wöör ehr Stimm faster:

"Christi Liebe geschehe —
auch in mir und durch mich.
Deine Nahrung gib Seele und Leib —
auch den Armen, Unterdrückten, Fremden.
Vergib uns! Wie ich vergebe.
Führe und schütze uns auf all unsern Wegen.
Befreie und heile uns ganz.
Denn Du bist das Sein und die Liebe und das Licht in Ewigkeit.
Amen."

De Wöör klüngen lang na. Later hett een se upschreven. Un denn süng en Deern mit en hell Stimm vun de "Stille Nacht". De annern fölen mit in. Un se süngen bi de funzligen Hindenborg-Lichte alle de olen Wiehnachtsleeder.

Bild: RW

Vun disse besünnere Fier vun en "Hillige Nacht" wöör jümmer wedder vertellt un se wöör ok jümmer miehr utspunnen. Na Johren vertellte een dat so: De Hindenborg-Funzeln wüssen tosamen, un en Kugel vun överirdsch Licht strahlte för een Ogenblick up. De Minschen weern as in'n Droom bi dissen Gottsdeinst. Jesus weer mit jüm tosamen.

De Kark in Wulfsdörp is jümmer noch en Ruin. De SED un de LPG in Jakobsdörp un de FDGB harrn keen Interess an'n en Wedderupbuu. "Wat schallt wi mit den Schuppen?"

Na de Wenn weer keen Geld dor. De 20 % Karkenmitglieder hebbt sik annerswo inwöhnt. In't Fröhjohr 2013 hört Wulfsdörp denn ok to de Nordkark. De hett ja ok keen Geld. Un de Bischööp ehr Residenzen mütt överhålt warden. Un de fief Audi-Deinstwagens kosten ok en Barg Geld. Denn laat dat man in Wulfsdörp so. Jesus vergeet uns un uns Dörp nich. Hier willn wi singen ut Leiv to unsen Herrn un ahn Geld:

"Dat Schipp kümmt liesen dreeben,
deep drückt de sware Last;
de Seils sünd Leevd un Leben,
de Hillig Geist de Mast.

De Anker is nu smeten,
dor is dat Schipp an Strand.
Nu köönt wi em begröten:
de Söhn, de kümmt an Land.

To Bethlehem is boren
för uns en Kind so good,
gifft sik för uns verloren,
geiht för uns in den Dood."

"De Anker håkt an't Äuwer,
nu is dat Schipp an't Land."