De Wiehnachtsautomat

vun Cord Denker

Wenn dat hier novemberig gries un koold ward un de Regen mit Schnee vermengeleert is — denn noch mol rut, noh süüd, wo de Sünnschien tohuus is: Ferien op Lanzarote. Un wenn wi denn dor sünd, denn gönnt wi uns en Dagfohrt noh de lütte Insel achter Lanzarote, de den schönen Namen La Graciosa hett. All de Inseln dor sünd vör 20 Millionen Johrn dör vulkanisch Gewalt ut den Atlantik stegen. Un Graciosa süht noch jüüst so ut as in de Urtieden vun de Eer.

Een knappe halve Stünn duu'rt de Fohrt mit dat Boot, denn sünd wi al in Caleta de Sebo: Witte Hüüs op gelen Sand un een ganz poor halvhoge Palmbööm... Wi goht denn ümmer eerst mol in de lütte Kark rin, dor gifft dat allerhand to sehn, wat mit de Fischeree to doon hett, wo hier vele Familien vun leewt. Dat Lesepult is en Schipps-Stüerrad, en Anker driggt den Altar-Disch, un Maria steiht op dat Achterdeck vun en Schipps-Modell, twee Holt-Fischen stoht oprecht un dräägt dicke Talglichten...

Düttmol full mi nu en Kasten op, den ick mit Fischeree un Seefohrt nich tosomen bringen kunn: Ünner een Glas-Deckel stunn dor een ganze Batterie vun veer.un.sösstig künstlich Lichten mit so'n lüe-lütten Glas-Druppen boben op. Een ganz poor vun düsse Druppen lüchen flackerig rood. Vöörn an den Kasten weer en Schlitz, un blangen den Schlitz stunn schreben: Ofrenda (Opfer) € 50 (föfftig) Cent. Un do güng mi dat op: De Katholiken sünd uns Protestanten doch ümmer en Stück vörut. Wi maracht uns noch mit de olen Talglichten af, schmiet uns Geld in en Kasten, fummelt uns ut en annern Kasten so'n Licht rut, söökt noh Rietsticken, puult de ut de Schachtel un mit Glück flammt denn een dorvun ok op. Denn söökt wi op dat Lichter-Gestell en friee Steed för uns Licht un vergeet dorbi meist, werkeen dat Licht nu hebben schall...

De Lichtenkasten — en Serienmodell? Foto Cord Denker. Klick op to'n Vergröttern!

As ich dor so in Gedanken stunn, kääm en spaansche Fru in de Kark rinhuscht, slöög dat Krüüz, suus op den Kasten to, un denn klicker dat een poor Mool, denn dreih se sick üm, keek mi fründlich an, un — schwupps — weer's wedder buten. Acht lütte Füüer-Druppen weern dorto komen, de gode Fru harr veer Euro inschmeten... Süh, so ward dat mookt, dach ick, un denn heff ick för een Euro twee Licht-Druppen flackern loten: Een Licht för di un een Licht för mi.

Dat Grundmodell för Hungerleiders

Op den langen Gang öber de Insel ünner de afrikaansche Sünn füng dat in mien'n Bregen an to arbeiden: Is dat nich wunnerbor, wat de modernen Tieden uns bescheert! Düsse Idee müss ick opgriepen, sünnerlich wo dat nu op Wiehnachten togüng. Un op eenmol stunn he vör mi, de Wiehnachts-Automat. Du steihst dor vör, kiekst dör de Schiew un hest de ganze Wiehnachts-Geschicht vör di, tominnst de wichtigste Deel: Dor is Maria mit dat Kind, dor is Josef un dor is de schedderige Stall. Dat is dat Grund-Modell "Hillige Familie". Wer ok noch Engel un Schäper un de dree Magier dorbi hebben will, mutt en beten deper in den Geldbüdel griepen. Kann sick mien Gemeen (noch) nich leisten.

Dat Veehtüüch vörn kost' extra!

Du steihst nu also vör de Wiehnachts-Geschicht. De Bewegungs-Melder hett dat markt un sett den Mechanismus in Gang: De Wind bloost dör de Löcker un de Ritzen vun den Stall, un dat Jesus-Kind fangt an vör Küll to bibbern. Nu söchst du den Knoop "Warms", drückst em un schmittst een Euro in den Schlitz blangen bi. Un süh, en Füüer flammt op un dat Kind reckt sick wohlig. (Dat is technisch all'ns mööglich!) Un as en Dank speelt de Automat dat Leed: "En Füüer springt dor op, un de Nacht ward hell..."

Un denn sühst du, Maria hett Tranen in de Ogen, se hett keen Melk för dat Lütt; noh de lange Wanderung dör dat Öödland is se utpowert. Keen Problem! Du drückst den Knoop "Babykost" un lettst twee Euro in den Schlitz trudeln — un nu lacht de Moder dankbor un gript noh en lütte witte Buddel. Un de Automat speelt: "De Freid, Maria, steiht di to, de Truuer wees wiedaf..." — Awers nu fallt dien Blick op Josef un du froogst di, worüm de so bedrööwt in de Welt kiekt. Un den fallt di dat wedder in, de is jo op Wanderschaft, dat is jo praktisch en Migrant, de hett keen Arbeit un keen Verdeenst hier in Bethlehem. Man ok dat Problem kriggst du in den Griff. Drück man dor den Knoop "Grundversorgung", un denn dree Euro in den Schlitz, un schon winkt Joseph mit en Amtsbreef: "Hartz IV bewilligt!" Un du sühst, dat is de glücklichste Minsch op düsse Eer. Un de Automat speelt dat Leed: "Jo, jo, jo, so mookt dat unse Gott, he stellt de lütten Lüüd noh vöörn..."

Mag ween, du kiekst nu noch noh de Deerten, noh Oss un Esel, un sühst, de hebbt nix to freten, sünd al ganz maddelig. Dat geiht di an dat Hart. Söök noh den Knoop "Foder" — düttmol köst dat bloots een Euro. Man wenn du de Deerten wat Godes doon wullt, denn giffst du noch een Euro dorto un drückst "Foder ut ökologisch Anbuu". Jo, un düttmol singt en Chor ut den Apparat dat Leed: "Nu ward Oss un Esel satt..." Un du kannst de Deerten mampfen sehn.

Du kannst di dat nu alleen noch wieder utmolen. Ick goh dorvun ut, dat du di nu en Begriff dorvun moken kannst, wo veel Segen uns de technische Welt mit Automatiseern, Digitaliseern un so wieder bringt. Un wenn nu noch anner Anwendungen (Apps) dorto koomt, as Engel, Schäper un de Magier mit ehre Geschenken, denn ward jo all'ns noch veel bunter. Bloots nu dükert een Problem op: Wat mookt wi mit dat Geld, dat op düsse Oort tohopen kümmt? Sied ole Tieden hebbt jo de Minschen Geld un Good noh ehre Tempel bröcht, üm to wiesen, dat se Gott un Götter verehrt. Wat ward nu ut dat Opfer? Villicht en grötter Kark buun, villicht mehr Pasters anstell'n?...

Na, dat lütte Christkind is jo nu ok mol groot worden. Un as utwussen Mannsbild is Jesus in den Tempel tokehr gohn un hett dor de Dischen vun de geldwesseln Bedeenten ümschmeten. Worüm hett he dat doon? Villicht kunn he de Falschheit vun de Minschen nich mehr verknusen: Opfer bringen un sick den Segen afhool'n. Un denn mit ruhig Geweten un Stolt in de Bost wedder torüch in dat Heimatdörp un so wieder moken as jümmers: den Knecht schlogen, den Pächter utpressen, Lüüd anschieten un mit de Fru vun den Nahwer anbändeln...

As se Jesus een Dag mol froogt hebbt, wat denn de wohre Minschlichkeit utmookt, do sä he: "Du schasst Gott leev hebben, awers ok dien'n Mitminschen, un du schasst beide so leev hebben, as di sülben!" (Matth 22,37).

Süh, so wiest he uns de Richt.

As ick rutgüng ut de lütte Kark in Caleta de Sebo, full mien Oog op en Plakat vun de kathoolsche Mission: Swatte Minschen weern to sehn, de üm ehr Lewen bangen müssen. Ick öbersett mi de Öberschrift: "Ok se sünd Gott siene Kinner!" — Wer weet, villicht geiht jo dat Geld ut den Lichterkasten noh düsse Minschen hen. Bi uns, in de evangeelsche Kark, heet dat to Wiehnachten: "Brood för de Welt!" — Du bringst denn dien Opfer nich, üm di vör Gott dick to moken, nee, üm anner Stakkels-Minschen to hölpen. Un dorför segent di de Paster an't End ok.

Wiehnachten bedüüd Gottesdeenst un Minschendeenst.