Caspar vertellt: Ik dreep niege Deerten

 

 

 

 

 

I-AAH, I-AAH, I-AAH,

ik bün wedder dor!

 

Wenn dat Weder goot weer, dörf ik öfter na buten.

As eerst prööv ik wedder dat frische Gras, dat smeckt so goot.

 

 

 

 

Dat weer doch wat anners as ümmer dat dröge Heu ut den Stall!

 

 

Denn heff ik mi eerstmal richtig ümkeken.
Wat dat dor allens to sehn geev!

Nevenan weer en lütten Diek.
Smucke gele Blööm stünnen an de Kant.

 

In dat gröne Gras seet wohrhaftig en Haas!
Oder weer dat blots en Kaninken?

Ik heff mi allens genau ankeken.

 


Ohren vun't Kaninken Ohren vun Caspar

 

 

Eenmal bün ik richtig in Dutt schaten.
Dat weet ik noch, as wenn dat hüüt weer.

Neven mi up den Hoff kreih mit sien
hoge un lude Stimm en Hahn!

 

 

 

 

 

He kunn dat meist luder as wi Esel!

Achterna heff ik em noch mank sien Höhner in en warm Eck in de Sünn sitten sehn.

 

 

 

Denn müss ik aver gau wedder na binnen. Mien Modder keek al üm de Eck.

 

 

Tschüüs bit to'n neegsten Mal!

Juuch Caspar

 

Un hier warrt min Geschicht vörleest:


Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.

2.5.2010


na baven