Caspar vertellt: Woans ik den Pogg reddt heff
I-AAH, I-AAH, I-AAH!
Leev Kinner, ik bün wedder dor!
Ik wull mal wedder na de gröne Wisch. Dat Gras weer dor besünners saftig.
Up den Weg na de Wisch keem ik an den Diek vörbi.
"Quark, quark, quark" höör ik vun den Diek. Dor seet en Pogg, ik kunn siene uppusten witten Schallblasen sehn.
Immer wedder geev dat wat Nieges to sehn!
An'n Heven kreis en groten Vagel. He flöög över de Wisch.
Denn lann he un stünn up de Wisch. Dat weer ja en Adeboor!
He harr seker Hunger un söch na enen Pogg. Hoffentlich weer de Pogg in den Diek ünnerdükert!
So gau as ik kunn, leep ik wedder na den Diek.
Ik müss den Pogg doch wohrschuun!
De Pogg seet dor noch up dat Seerosenblatt.
As ik em toreep, dat de Adeboor kümmt, düker he gau ünner Water.
Dat weer jüüst noch mal goot gahn!
Ik harr ümmer noch Hartkloppen, as ik mien Modder dorvun vertell.
Eerst as ik mien Kopp bi ehr anleggt harr, wöör ik ruhiger.
För hüüt segg ik eerstmal wedder Tschüüs!
Juuch Caspar
Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.
na baven
