Wokeen an ’n Enn lacht

vun Addi Kahl


Dor stünn se nu truurig rüm mang all ehr gröne staatsche Süstern,
de lüttje Dann in de Küll un de Sneeflocken weern ieskoolt an’t Rümpüstern.
De annern Jungbööm tröken achter ehr’n Rüüch all lang’n över se her,
wat se för ’n armselige Kreatur un ni nich en schööne Wiehnachtsboom würr.

All kort na de Utsaat, noch winzig lütt, füng all dat gresige Stichelee an:
„Wat süht de bloot ut, so ward de ni nich ’n graadwussen Wiehnachtsdann.
De annern Bööm harrn all glieks, dat sööh man, düsse schööne Gestalt,
aver, je grötter se würrn, hör se rund um sik herüm de stricheln in Dannwald:
„Krumm un scheef is se, un se hett nich maal schööne Twiegen an Stamm,
de kümmt doch later bi ehr fipsig’ Utsehn ni nich bi de Dannutsökers an!“
Un so würr se still un truurig, ween geele Harztranen mang all de annern,
ween vertwiefelt över ehr Schicksaal... Kunn se bloot utwannern!

Söben Johr later! — Op’nmaal würr würr ’t hektisch luut an fröhe Morgen.
Mannslüüd striepen dörch de Schonung, schull’n Wiehnachtsbööm besorgen.
Un jümmers bloot de besten vör de Festdaagn, düsse slanken un ranken,
un se sagen rechts un links ehr Süstern af, bloot se nich, de je utsööh as krank.
As Eenzige bleev se stahn un föhl sik mang de Süsterstubben gruselich alleen
un muss Tranen över Tranen in de niege Eensamkeit wenen.

Allerdings, Hasen un Rehwild harrn nu Platz, wo ehr Süstern maal stünnen,
un ermuntern de trurige Dann: „Nu komm aver mal ’n beten in de Plünnen.
Du hest nu so veel Licht un Luft, kannst di wiet utbreden un suutje wassen,
un warrst bestimmt, wenn du groot büst, op denn Weihnachtsmarkt passen!
Avers dat duurt, duurt teemlich langen, bestimmt so an de föftein Johr!“
Un se hoppeln vergnöögt dörch denn Glitzersnee mit putzig lange Ohrn.

So lööp denn de Tiet! — De Dann kreeg Johr üm Johr Ring över Ring,
Se würr grötter un staatscher, würr eenfach en wunnerwussen Riesending!

Un so kööm dat denn, de Gemeen bruuk för’n Wiehnachtsmarkt ’n groten Boom,
un de Förster sööh all vun wieten de eensame Dann as’n Droom.
All langen harr he ni nich mehr so’n herrlich wussen Wiehnachtsboom seh’n;
wenn de noch vull Smuck hängen deit, dat weer bestimmt afsünnerlich schöön.
Un so sagen se denn de Dann af, un dat so sachtmödig, as dat irgenwo güng,
un se kreeg denn schönsten Platz vör de Döörpskark in de Wintersünn!

Dor överraag se nu denn groten Wiehnachtsmarkt, all vun wieten goot to seh’n,
noch ahn den ganzen Smuck, ahn de Lichter, avers nu all wunnerschöön.
Ik glööv op jeden Fall: de Dann höört noch den Troost vun de Deerten in Wald:
„Komm in de Plünnen, laat di nich gahn, denn bruukt man di bald!“


19.12.2017


na baven