"Mäh, Flocki, upstahn! De Sünn schient al hell in uns Huus", reep Flockis Modder. Flocki rappel sik hooch ut dat dröge Stroh un keek ut de Döör.

"Oha! So veel Lüüd! Hallo, ji all! Hallo Mama!"

"Jaja, Mama, ik kaam!"

Flocki rievt sik den Slaap ut de Oogen

De Sünn blenn richtig! Se kunn gor nich richtig kieken, so hell weer dat. Aver denn kneep se de Ogen tosamen, plier in't Helle un güng en poor Schreed wieder ut de Döör. Dor wöör se ehr Mama wies. Oh, de harr seker Melk för Flocki!

Mit Genuss kunn Flocki eerstmal fröhstücken. Dat weer nödig!

Fröhstück! Fröhstück!

Mama predigt, Flocki nervt dat

Nahdem Flocki ehr'n Döss stillt harr, leep se wieder. De Melk vun Mama harr ehr goot smeckt. Se plinker na Mama. De füng an un geev ehr noch en ganzen Barg gode Raatslääg: "Loop nich to wied weg! Klabaster nich op ganz hoge Saken! Fang keen Striet mit anner Zegen an! Un ok nich mit anner Deerten! Maak dien wittes Fell nich schietig! Pass op, dat du..." "Och Mama, nu langt dat! Giff mi lever noch en Sluck Melk!"

"Na good, mien Lütten, bedeen di!", seggt Mama

"Mama vertellt jümmer so veel,
ik höör gor nich hen!"

Un nu los!

Aver denn güng dat los, dor geev dat keen Hollen mehr. Flocki müss doch weten, wat dor buten los weer. Mit grote Sprüng güng dat över Stock un Steen. Wat se dor allens to sehn kreeg!

Hopp! Flocki löppt in'n Draff över Weeg un Steeg

Oooh, nu nich wackeln! Dat is en Kunststück is dat

"Tjaa, dor staunt ji, wat? Dank ok för den Applaus! Ik maak dat geern nochmaal!"

Üm dat Rebeet vun dat lütt Huus weer en groten Tuun. Dor achter leep — noch en lütte Zeeg! De müss Flocki doch wat neger bekieken. Villicht kunnen se ja Frünnen warrn? Oder weer dat villicht en ut ehr Sipp? Se versöch ünner den Tuun dörch to krupen. Aver dat güng nich.

Moder harr ehr twoors verbaden, op hoge Saken to kladdern, aver Flocki weer dat ganz egaal. Fix kladder se up en Boomstamm. Vun dor baven kunn se villicht wieder kieken. "Meeeh! Meeeh!", reep se luud na de anner Siet hen. Dorbi weer se meist hindal fullen! Aver de anner lütte Zeeg weer eenfach weg. Wat schaad!

"Uuuund bitteschöööön! — Wuaah! Dat Bild wackelt!"

"Nee ok, dat is mi to wackelig. Dor gah ik lever na Hus!"

"Mama, wenn ik balanceer, wackelt jümmer dat Bild!" "Bliff man hier, Lütten, hier is allens graad!"

Wat weer dat Leven för Flocki upregend woorn, sietdat se ut den Stall rut weer! Wo groot weer doch dat Gelänn, wo se lopen kunn — un noch wieder dat Gelänn güntsiets den Tuun! Wennehr kunn se dor wohl endlich hen? Wöör se de anner lütte Zeeg dor weddersehn?

Hüüt aver nich mehr! Se weer teemlich mööd un keek na ehr Mama. De nick mit den Kopp un meen: "Nu gah man eerstmal wedder na Huus. Dor kannst du wat slapen!"

"Kiek, hier is de Stall, mien Söten!"

Utnahmswies möök Flocki nu mal, wat ehr Moder ehr seggt harr.

"Allens ganz graad hier! Dat Bild wackelt keen beten!"

Se kuschel sik in dat warme Stroh. Kort dorna weer se deep inslapen. Mal kieken, wat de neegst Dag för Nieigkeiten brööch!

So süht en möde Zeeg ut