"Hüüt kiek ik al beten minner verdreihtlich!"

Moin, moin, hier is wedder Juuch Fränzi!
Heff goot slapen un nu heff ik groten Hunger.

In de Eck vun de Terrass stünn doch en Ammer mit Vagelfoder. Dor fleeg ik eerstmal hin.

"So'n Haverflock is en godes Fröhstück!"

Vun den Ammerrand kunn ik goot in den Ammer kieken. De Ammer weer vull mit Leckerlis för uns Vagels. Dat harr ik güstern al sehn.

As eerst heff ik mi en Haverkoorn halt un mi dormit up den Ammerrand sett. Denn bün ik aver ganz eenfach in den Ammer flagen un heff mi up dat Foder sett. Dat weer sekerer.

"Een Haverflock langt avers doch nich!"

Dat hett mi villicht goot smeckt! Dor geev dat Nööt, Sünnenbloomkoorns un ok Rosinen. Bald kunn ik nich mehr. Nu harr ik groten Döss. Müss doch mal kieken, ob dat up de Terrass ok
Water geev.

"Naaa, bün ik nich en prächtige Meesch...?"

Vun den Lünkendisch kunn ik allens goot översehn. Un wohrhaftig, dor ünnen weer en Vageltränke.

"Twüschenstopp! — Ik heff gistern eerst flegen lehrt, dat mööt ji bedenken!"

Up en Geetkann möök ik noch en lütt Paus, bit ik mi na de Vageltränke truu. Aver denn güng dat los, de Döss weer to groot.

"Ahhh!"

Dat dünn richtig goot. Dat Water smeckte mi.

Up ik mal in dat Water kladder? Dat müss mi doch frisch maken. — Ik versöök dat ganz eenfach.

"Ik kann flegen..."

Mit de Fööt weer ik al binn. Nu müss ik ok noch ünnerdükern! Ik nehm mien ganzen Moot tohoop.

"...un ik kann ok swemmen!..."

Dat weer ja gor nich so slimm! Dat maakt richtig Spaß!

"...Jupidupidu!"

Stolt up mi keek ik pudelnatt ut dat Water.

"Ha, da kiekt ji, wat?"

Nu müss ik mi aver gau enen Placken söken, 'nehm de Sünn mien Fedderkleed wedder dröögt. Sünst wöör ik am Enn noch krank.

De Lünkendisch weer jüst frie! Ik breedt mien Flünken wiet utenanner. De Sünn dünn richtig goot. Gau weer mien Fedderkleed wedder dröög.

"Un ik heff soooo brede Flünken!"

Baden maakt ok Hunger. Dat heff ik markt. Un ik will ja groot un stark warrn!

As ik na den Ammer keem, seet dor doch al de Eekkater un leet sik dat smecken!

Dat kunn ik nich tolaten. Bang harr ik nich, ik heff mi ganz eenfach up den Hocker sett un em utschimpt. Aver he leet sik nich stören, stell sik up de Achterbeen un haal sik vun dat Vagelfoder!

Ik heff wieder mit em schimpt. He müss mi doch ok an den Ammer mit dat Vagelfoder laten!

Endlich harr he en Insehn un leet mi an den Ammer.

Na endlich!!!

Dat harrn mien Geswister glieks mitkregen. All dree kemen anflagen un wullen ok wat hebben.

"Laat ok noch wat för Papa na!"

Dor heff ik mi mit en groot Nutt ut den Stoff maakt.

Dat hett villicht duurt, bit ik de twei harr...! Ik müss mi mit de Feddern vun mien Steert upstütten, dormit ik mehr Knööf harr.

"Un hau-ruck! Hau-ruck!"

Dat hett sik aver lohnt. De lüttmakte Nutt smeckte sehr goot.

De Eekkater wöör later noch mien Hölpsmann.

Wi dat togüng, vertell ik Juuch dat neegst Maal. Hüüt segg ik eerstmal "Tschüüs!"

Juuch Fränzi

"Tschüüs!"

Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.