Kalle ut Schweden


Bilütten warrd dat Tiet, dat ik mi up den Weg maak. Ik heff enen Breef ut Düütschland kregen. To Wiehnachten sall ik bi Malin ween. Malin is mien Süster un leevt all eenige Tiet in Düütschland. Dütt Johr wüllt wi tohoop dat Wiehnachtsfest fiern.

 

Uns Leven tosamen weer miteens to Enn. Wi stünnen in en vörnehm Koophuus in Göteborg in en Glasvitrin. En lütt Deern ut Tramünn weer mit ehr Öllern to Besöök in Göteborg. Se entdeck uns un harr furts Malin, mien Süster, in ehr Hart slaten. Se bettel solang, bit ehr Vadder dat Geld rutrück. Egentlich wull se ok mi, Kalle, mitnehmen. Aver dat weer ehrn Vadder to düür.

Mit ehrn Teddy an de Hand wöör Malin in enen smucken Karton packt. Ahn Teddy weer se nich mitkamen. Ik kunn ehr blots noch mit Tranen in de Ogen nawinken. So kemen wi beiden uteenanner.


Malin steiht an't Finster

Malin stünn nu al en ganze Tiet mit Teddy an de Hand alleen up de Finsterbank in Tramünn. Ümmer wedder keek se na mi ut. Ik kreeg Breefe vun ehr. Se harr Heimweh na Schweden un ik sull se besöken. Endlich weer dat so wiet. Ik döörv to Wiehnachten na Düütschland, na Tramünn!


Breefe langt nu nich mehr


Malin töövt un hööpt

Bi grote Küll un Sneestorm güng de Reis los. Dörch hogen Snee stapp ik na den Haven vun Göteborg. Mien Pudelmütz harr ik mi deep in't Gesicht trocken. Likers weer mi mien Nees meist affroren.


Schipp na Düütschland

Mit en groot Fährschipp güng dat över de Oostsee. Bi stieven Wind un dullen Seegang hett dat Schipp düchtig schaukelt. Meist weer ik seekrank woorn.


O nee, so'n Winter! Ok nich beter as in Sweden!

Ok in Tramünn weer dat kolt un ik müss wedder dörch hogen Snee stappen. Bi den Sneestorm harr ik mi meist verlopen. Wat en Glück, dat dor en Sneemann an Stratenrand stünn. Denn kunn ik fragen. De hett mi den Weg wiest.


"Woneem föhrt düsse Weg hen?"


"Heff keen Bang, du büst op den richtigen Weg!"


"Danke, Herr orr Fru Sneemann!"

Endlich stünn ik vör de Huusdöör. Ik klopp mi an de Trepp den Snee vun de Schooh.


"Düt mutt dat Hus ween, vun dat Malin mi schreven hett!"

Dat hett Malin höört. "Dor büst du ja endlich!", reep se ut un reet vör Freud de Arms in de Hööcht.


"Wat dat woll mien Broder is...?"


"Oh, wa is dat schöön!"

Hand in Hand güngen wi in't Huus. Glücklich un tofreden staht wi beiden nu neveneenanner in de warme Stuuv up de Finsterbank un kiekt ut Finster. Wi hebbt beslaten, dat wi hier för ümmer blieven wüllt.


"Nu is dat för ümmer Wiehnachten!"


Fotos un Text: Antje Heßler
21.12.2012


na baven