Modder Sünn ehr Kinner:
De lüttje Kladderroos

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen


Een lüttje Roos klattert an een lüttjet Huus hooch. Eerst hüüt Morgen harr se sik vun de Knupp to'n Bloom verwannelt. "Nu gråleert mi man all un fiert mit mi Geboortsdag!", reep se de annern Rosen an't Huus to, åvers ok denn Wind un de Sünnenstråhlen. Dorbi lach se un wipp ehr lütten Rosenröck hen un her.

De lüttje Kladderroos

"Dor harrn wi ja veel to doon!", meent de anderen Rosen, "dat breken bi uns dagdäglich een poor Dutzend Rosenknuppen op. Wenn wi dor jümmersto fiern müssten, kunnen wi gor nich mehr klattern!"

"Un wi eerst!", sän ok smuustern de Wind un de Sünnenstråhlen. "Wenn wi mit jede Roos, dee an Hüüs, in Goorns, an Hecken un op de Feller opbreken doot, Geboortsdag fiern wullen, wokeen schull denn woll uns'e Arbeit mit övernehmen!"
"Un wi eerst!", sän ok smuustern de Wind un de Sünnenstråhlen. "Wenn wi mit jede Roos, dee an Hüüs, in Goorns, an Hecken un op de Feller opbreken doot, Geboortsdag fiern wullen, wokeen schull denn woll uns'e Arbeit mit övernehmen!"


Is dat etwa de Heck üm Dornrööschen ehr Slott?

Dor keem se åvers an de richtigen!
Ut vulle Hals lach nu de Wind. "Lååt di doch nich utlachen, mien Deern. Noch hunnert Mål schönere gifft dat as di."

Nu arger sik de lütt Roos noch mehr. See harr dacht, see weer de Schöönst, un se harr ok veel mehr Lust to'n Fiern as to'n Klattern. "Ji sünd een langwielige Sellschop", schimp se vertöörnt, wend't sik af un keek dörch dat åpen Finster in dee Stuuv rin, vör dee se jüst stünn.

Ja, un dor worr wohrhaftig Geboortsdag fiert. Wat för 'n herrliche Rosenstruuß stünn op den witt deckten Disch! Dee even eerst opblöhte lüttje Klatterroos kenn twoors ehr Verwandtschop noch nich, åvers de Duft, dee sä ehr, dat se ut dee Rosenfamilie weer.

"Teeroos! Duftet wunnervull nå Tee. Is dorüm de vörnehmste vun all de Rosen", vertell de Teekann un blenker dorbi vör Stolt.

"Nee, stimmt nich! De Vörnehmste is se nich. Dat is nämlich de rode Roos, de Königin vun all de Rosen; denn se spreekt blots vun Leevde", sä een vun de Kokenharten op den Töller.
"De witte Roos hett dat doch ok an'n wiedesten bröcht", meen heel fründlich ok dat Bild vun de Urgrootmodder, dat över den Geboortsdagstisch hangt.

De lüttje Klatterroos åvers wend't sik wedder af, breed't ehr lütten roden Rock noch wieder ut'nanner un reep egensinnig: "Ik will de Allerschöönste sien!"

De Sünnenstråhlen sünd lustige Bröder. Se schullen de lütt Roos an't Huus klattern helpen. Een vun jüm sä heemlich to de lüttje Roos: "Also goot! Denn lååt uns fröhlich dien'n Geboortsdag fiern. Ik will di een'n Geboortsdagssöten geven." Dor freu sik de lüttje Klatterroos.

Nu keem ok de Wind wedder, tuck dat an denn lütten Rock un froog: "Naha, jümmers noch nich noog fiert?"
"Nee, noch lang nich noog!", kreeg he to Antwoort, "wenn blots recht veel Grålanten kämen!"

Toeerst keem dat lüttje Sünnenkind, de Mariensebber. "Ik gråleer un wünsch veel Glück! Veel Glück!", sä dat söven Mål nå de Reeg — even so veel Mål, as dat swarte Punkte op sien'n lütten roden Rock hett.

"Goden Dag. Ik heff höört, du fierst hüüt dat Fest vun dien'n Geboortsdag. Ik wünsch di, dat di jümmers de Sünn schienen warrt!" Dat weer de Sünnwendsebber (de Glöhworm). He sett sik bannig dicht an dat Geboortsdagskind ran.


Herr Rosensebber gifft dat Bortsdagskind en Söten! Orr nich...?

Nu keem ok de Rosensebber anflågen. Sien goldgröne Steertrock glänzt in't Sünnenlicht. "Gråleer! Gråleer!" snarrt he. "Wat mutt ik sehn — See ok hier, Herr Sünnwend?"
"Nakloor!", lacht dee, "wo dat wat to snabuleren gifft, bün ik jümmers dorbi! Denn ik will höpen, schönstet Frollein", wend't he sik an de lüttje Roos, "du warrst uns an dien'n Geboortsdag een festlichet Honnigeten vörsetten."

De lütt Roos weer över de Ansprååk "schönstet Frollein" so beglückt un verbiestert, dat se glieks jümehr ganzen Vörrååt an Honnig hergeev. De Rosensebber harr sik dicht an ehr ranpirscht un leck un sleck gierig den Honnig. Ok de Herr Sünnwend lang düchtig to.


Famillje Blattluus kümmt graleern

Middewiel weer noch 'n ganze Reeg vun Rosenblattlüüs to'n Gråleren anrückt. "Wi warrn torüchhollern sien un uns hier ünnen mit dat Blattgröönkrååm begnögen", sän se. Dorbi freten se keck de Bläder an. De lüttje Roos weer verbååst.

"Bliev rohig! Bliev rohig, mien Lütte", sä de Rosensebber. "Ik heff di so leev, ik kunn di opfreten vör luter Leev!" Un wat passeer? — De Rosensebber freet de dumme, inbildsche lüttje Klatterroos wohrhaftig op!

Un wat woll de annern dorto seggt hebbt? — fråågt ji sik. Ganz ehrlich: Dee markt dat kuum! Een eenzige lüttje Roos an een ganzet Huus vull vun Rosen — ik beed di!


12.7.2020


na baven