Modder Sünn ehr Kinner:
Vadder Kratzefoot in'n Höhnerhoff

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen

"Kratzefoot" heet de Håhn in'n Höhnerhoff. Hee is de Vadder vun söven lüttje Kückens. To sööt un nüüdlich sünd se. To'n Anbieten, denkt ok uns'e Katt. Åvers Modder Heen gifft goot Acht. Sodrååd se de Miezekatt süht, röppt se: "Gluck, gluck, gluck!"

Vadder Kratzefoot in'n Höhnerhoff

Glieks kååmt all de söven Kückens anwackelt. Husch — sünd se ünner de Flögels vun de Modder kråpen. Dat is ehr bestet Versteek.

Vadder Kratzefoot spazeert op'n Hoff ümher. Hee söcht nå 'n Middageten för sien Familie. Söven lüttje Snåvels wüllt füttert sien! Un sien Fru, de Modder vun de Kinner, harr ok Hunger. En Middageten liggt åvers nich so op de Eerd herüm. Dat mutt man eerst söken.

Vadder Kratzefoot scharrt mit sien'n Foot de Eerd op, nix is to finnen. Hee kratzt noch mål un noch mål. Endlich kreiht he fröhlich: Kikeriki! Kikeriki! Kikeriki!

Wat hett he funnen? En Mett (Regenworm)! Dee mååkt he nu för dat Middageten torecht. Foorts kümmt sien Fru mit de söven lüttjen Kinner anlopen. "Hest du wat besonners Godet för uns?", fråågt se.

"Dat will ik menen! Dat, wat du an'n leevsten eten deist!", seggt he.
Dor freut sik Fru Kratzefoot! "De Kinner kriegen åvers blots 'n ganz lüttjet Stück dorvun", seggt sie, "so veel Fleesch is nich gesund för se."
"För di ok nich", seggt he un sluckt dat gröttst Stück vun den Worm rünner. Denn löppt Vadder Kratzefoot op den Misthupen rop. Dor steiht he nu, stolt un bunt, un kreiht in de Welt:

Kikeriki!
Ik bün de Schöönste, süh!
Ik bün de grote Kratzefoot.
Mi antosehn deit jeden goot.
Ik kratz lååt un fröh.
Kikeriki!