Modder Sünn ehr Kinner:
En Dannenkind in'n Kinnergoorn

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen


Dörch de Strååt vör't Huus rattert een Lastauto mit Wiehnachtsbööm. Dröven an de Eck höllt't an. Tant Hansine steiht an't Finster. "Kinner, Kinner", röppt se, "de Wiehnachtsbööm sind dor! Kååmt gau mit op de Strååt!"

En Dannenkind in'n Kinnergoorn

"Åvers eerst de Mäntel antrecken!", seggt Tant Eva streng.
Dor ståht se nu all buten. Güntöver an de Eck warrt de Dannenbööm all aflåådt. Tant Hansine steiht dorbi un nimmt een'n nå'n annern op, stellt em oprecht hen un kiekt em vun all de Sieden an.
"Wat meent ji? Gefallt ju dee? Oder dee hier? Åvers dee sünd to groot för uns'e Stuuv!"

Endlich hett se een'n lüttjen Boom funnen, en richtiget, lüttjet Dannenkind, rund un pummelig. Se hebbt dat nich afhackt; nee, se hebbt dat mit de Worteln ut de Wohldeerd trocken. Dat streckt sien grönen Arms nå uns ut.

"Dat will nå uns hen", seggt de lüttje Rosel.
"Ja", roopt se all un danzt vör Freud ümher. Ünner Juvel un Lachen warrt dat Dannenkind in't Huus bröcht.

Åvers dat gröne Dannenkind, dat in't Holt so schöön grååd stünn, kann hier in't Huus nich ståhn. Tant Hansine håålt en'n groten Putt un füllt em mit Eerd. Un dorin sett se den lüttjen Boom. Ja; so föhlt he sik wedder behååglich! Rosel åvers löppt un håålt Wåter in een lüttje Geetkann:
"Du hest doch Döst vun de lange Reis; so, nu drink di man düchtig satt!", sä se.

Denn ståht se all üm den smucken Boom herüm un bewunnert em mit blanke Ogen: "Nu warrst du en richtige Christboom warrn!", seggt Rosel. Dor fangt een an:

,,O Dannenboom, o Dannenboom,
wor gröön sünd diene Bläder."

Un all fallt in:

"Du gröönst nich blots to Sommerstiet,
nee, ok in'n Winter, wenn dat sniet!
O Dannenboom, o Dannenboom,
wor gröön sünd diene Bläder!"



29.11.2022


na baven