Modder
Sünn ehr Kinner: Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen Dörch de Strååt vör't Huus rattert een Lastauto mit Wiehnachtsbööm. Dröven an de Eck höllt't an. Tant Hansine steiht an't Finster. "Kinner, Kinner", röppt se, "de Wiehnachtsbööm sind dor! Kååmt gau mit op de Strååt!" En Dannenkind in'n Kinnergoorn "Åvers eerst de Mäntel antrecken!", seggt Tant
Eva streng. Endlich hett se een'n lüttjen Boom funnen, en richtiget, lüttjet Dannenkind, rund un pummelig. Se hebbt dat nich afhackt; nee, se hebbt dat mit de Worteln ut de Wohldeerd trocken. Dat streckt sien grönen Arms nå uns ut. "Dat will nå uns hen", seggt de lüttje Rosel.
Åvers dat gröne Dannenkind, dat in't Holt so schöön
grååd stünn, kann hier in't Huus nich ståhn.
Tant Hansine håålt en'n groten Putt un füllt em mit
Eerd. Un dorin sett se den lüttjen Boom. Ja; so föhlt he
sik wedder behååglich! Rosel åvers löppt un
håålt Wåter in een lüttje Geetkann: Denn ståht se all üm den smucken Boom herüm un bewunnert em mit blanke Ogen: "Nu warrst du en richtige Christboom warrn!", seggt Rosel. Dor fangt een an: ,,O Dannenboom, o Dannenboom, Un all fallt in: "Du gröönst nich blots to Sommerstiet,
29.11.2022
|