Modder Sünn ehr Kinner:
De Steernsfreter

Märken vun Sophie Reinheimer, överdragen vun Klaus-Dieter Tüxen

Eenmål, dor hebbt sik de lüttjen Steerns båven an'n Himmel bannig wunnert. Dat weer kort vör Wiehnachten un op de Eer all bannig düüster.

Blots in de Hüser brenn noch Licht. Nieschierig keken de lüttjen Steerns in de Stuven rin, un 'n poor keken dörch dat Kökenfinster.
"Ei, du leve Göde!", reep einmål en Steern, "kiek doch, dor in de Köök sünd ja ok Steerns! Åvers se lüüchten ja gor nich sünnerlich schöön."

Dor keken all de Steerns in de Köök rin. Dor harr de Modder jüst en grote, swarte Kokenplååt ut den Åven trocken. Op de Kokenplååt legen vele Kokendeegsteerns, dee richtig schöön goldgeel backt weern.

Nu nähm de Modder de Steerns vun de Plååt dåål un legg se op en grote, flache Schöttel. De lüttjen Steerns an'n Himmel båven keken sik meist de Ogen ut.
‚Dee wöörn niemåls vun'n Himmel afnåhmen, se müssten ja jümmers fein op een'n Placken ståhnblieven', dachten se so bi sik.
"Wat warrt nu mit uns' Steernenbröder un -süsters wieder passern?", frogen se.

Ooh, dor passeer wat heel Furchtboret! Dree Kinner kemen in de Köök sprungen. Se keken sik de Kokensteerns an, kloppt sik op den Buuk un sparrt ehrn Mund wiet åpen. Swupps, dor kreeg jedet een in den Mund steken. Wat keken sik dor de Himmelssteerns bannig verfehrt an!

"Dat sünd ja all Steernsfreter!", fluustert se. Denn de Måånd hett jüm eenmål wat vun Minschenfreter vertellt.
"Wat warrt nu blots de Måånd dorto seggen?", wispert een Steern.
"Ik heff överhaupt gor nich wüsst, dat't op de Eer Steerns gifft", raunt en annere.
De drüdde åvers süüfzt deep op: "Wat bün ik froh, dat ik en Himmels- un keen Eerdensteern bün!"