Sniffi un Snuffi:
Moin, Moin, leev Kinner! Ik bün Sniffi! Ik heff Tappi drapen, as noch n'beten Snee leeg.
Un wohrhaftig keken al de ersten Sneekieker un Winterlinge ut de Eer.
Baben in den Goorn leeg mank de Sneekieker en Oosterei! Dat weer doch wat för uns Oosterhasen. Dor müss ik glieks mien Mann Bescheed geven.
Snuffi keem ok glieks den Goornweg lang.
Ik heff em afhaalt. He sull sik doch nich verlopen! An den Pahl vun de Goornpoort stünn noch en Kaninkenstall. De Döörn stünnen sparrangelwiet up. Ut jede Stalldöör keken lütte Kaninken. "Hoffentlich loopt de nich weg", reep Snuffi, "aver wi mütt nu wieder!" Dormit möök he noch de beiden Döörn to. Unsen Weg güng den wieder över den Rasen na baven to de Sneekieker. De müss ik doch mien Mann wiesen.
Ünnerwegens hebbt wi denn noch smucke Krokusse sehn. De Sünn harr de Blöden al upmaakt. Un dor stünn ok en Nest mit Oostereier.
Dat hett mien Mann mit na baben up de Terrass nahmen. Dor hebbt wi dat mank de Sneekieker versteken!
Up dat Blomenbeet an de Siet vun den Rasen wöör mien Mann noch en Märzenbeker wies. Dor müss he doch gau noch mal mit bimmeln. För uns wöör dat nu Tiet enen warmen Placken to finnen. De Nachten weern noch bannig kolt. Mit den Eierkorv över den Arm keem mien Mann achter mi her. Wi kunnen in de warme Stuuv vun de Fru blieven.
Juuch Sniffi un Snuffi! Un hier warrt de Geschicht vörleest:
Fotos un Text: Antje Heßler
29.3.2013 |