Tappi,
de Waldwicht, in'n depen Snee:
Tappi fohrt Snowboard!
Ji köönt de Fotos per
Klick vergröttern.
Trüch kaamt Ji denn mit den Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest.
Leev Kinner,
juuch Tappi is wedder dor!
Wat en Glück, dat ik en Snowboard heff! Sünst harr ik dat
seker gor nich schafft! Dat is richtig Winter worrn!
Överall liggt hogen Snee. Meist harr ik mi verlopen. To'n Glück
heff ik den Sneemann drapen. Den heff ik fraagt.
"Kaam man mit, jümmers achter
mi ran!", seggt de Sneemann
De Sneemann is echt nett un kennt
sik ut!
|
He wüss hier goot Bescheed un wies mi den Weg.
Dor wöör ik in den Snee de Footspuurn vun Jan Flink wies.
He weer hier ok al langsprungen.
Oha, Kattekerspuurn! Jan Flink un ik
sünd nich so ganz dicke Frünnen...
"Wat maakst du denn bi dat Weder hier?", reep he ut den
Boom, "harrst man lever to Huus blieven sullt. Hier kriggst blots
natte un kole Fööt!"
Dor is he ok al un maakt sik wedder
lustig!
Aver de Sneemann un ik stappen wieder dörch den hogen Snee!
Wi leten uns nich uphollen.
"Man wieder!", seggt de Sneemann
An den Busch mit de Astgavel vörbi güng unsen Weg na den
Lünkendisch. Ik müss doch nakieken, wat dor los weer.
De Gavelbusch is en godes Wegteken!
De Disch weer ok mit en dicke Sneedeek todeckt.
"So, du weetst nu Bescheed!", meen de Sneemann. "Ik
mütt noch woanners hin", dreih sik üm un wink mi mit
den Bessen to.
Neven den Lünkendisch achter de beiden Steenhasen stünnen
mal de Christrosen.
Nu legen se ünner en dicke Sneedeek.
Och du je, de Christrosen!
Dor keem wedder de Amselmann. He pieps mit sien heesch Stimm: "Ik
heff doch to de Christrosen seggt: Juuch steekt de Köpp to fröh
ut de Eer! Aver se wullen nich höörn. Nu hebbt se dat Mallör!"
Jaja, Herr Amsel grient över de
Christrosen!
Keen den Schaden hett, brukt för den Spott nich lang sorgen!
Ik slitter up mien Snowboard na de Christrosen. Wat ik dor to sehn
kreeg, güng mi richtig an't Hart. De Christrosen legen all mit
ehr Köpp ünner den Snee. De Snee weer so fast froren, dat
ik mi mit mien Snowboard babenup stellen kunn.
Ka-ta-stro-phe!
Nu müss ik mi noch dat Vagelhuus ankieken. Ok dat weer vull
Snee!
Ünner dat Vagelhuus luur noch en Amselfru. De harr ok Hunger.
"Du müsst aver na Huus", piepst de Amselfru mi to,
"dat warrd al düster."
Mamsell Amsel hett recht, dat schummert
al
Dörch den Snee möök ik mi up den Weg. Mitünner
versack ik in den hogen Snee. De Wind harr mi al den Snee up mien
rode Kapp pusst.
Tschüüs, leev Kinner, ik kaam
eerst wedder vörbi, wenn de Snee uptaut is!
Juuch Tappi!
Un hier warrt de Geschicht vörleest:
Lesen deit Antje Heßler in holsteiner Platt.
Fotos un Text: Antje Heßler
27.1.2013
|