Olenkrempe: Aarnkroon

En Sonett un twee Reegn mehr för den Harvst, dat Aarnfest un de Basilika vun Olenkrempe

De Basilika vun Oost

 

 

 

dwing, land, de wiednis, as düt helle johr
de aarn in't gold dwüng, in de harvsttied, ehr
to fadems spunn, de ahren överher,
dat denn de aarnkroon opstiggt in den chor

laat dinen horizont, all wedder gröön
in wintersaat, de ganze welt ümfaten,
ehr in din kroon inbinnen, dat ehr aten
to di torüchkümmt, 'neem dat eiß vun keem.


nix föhl ik; nix blifft na, vun dat ik weet.
un ut düt johr sin lerrig, afmeiht flach
'neem hooch de pielworrn swarm vun vagels scheet,

fall ik tosamen mit dat johr heel sacht
vun sine hööcht; de ahrenfadems reet;
wi fallt ganz liesen in de swingen wieden


vun hellgröön wintersaat, de "morgen" heet
— aarnkronen för de unbekannten tieden.


 
De Kark vun Olenkrempe (Altenkrempe) bi Neustadt in Holsteen steiht ganz alleen hooch op en Knüll över de Autobahn; dat Dörp Olenkrempe is man lütt, is gor keen Sellschap för de grote, eernste Kark, de al üm 1200 buut woorn is.
Op de Biller vun de Kark köönt Se klicken, denn warrt se vergröttert wiest. Dat duert denn avers, bet de Biller laadt sünd. Trüch kaamt Se mit'n Zurück-Knoop op de Browser-Symboolliest.
  Dat Portaal

 

De Torm

 

De Basilika vun binnen

Text: Marlou Lessing, Biller: ut dat Heft "Die Kirche
von Altenkrempe", Deutscher Kunstverlag München Berlin

4.10.2003

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet