Novembersünn


Leege Harwstsünne straohlt
fründlick mit sachte Hand,
hätt nu moje Dröme haolt
noch äöwer 't güste Land.

Ut loslopen Schaolen
drüppt dien faohlet Gold,
man dei leßten Straohlen
blinket dubbelt bold.

S'aobends freuh verschwunnen
is dien Sünnen-Kuller,
so fleigt weg dei Stunnen,
nao dien Lecht gühnt wi duller.

Nich hoch van baoben runner
brennt dien lechte Straohl,
kummps leeg un duuner,
schinns nu schraot bargdaol.

Nich mit drücken Glaut
dröögs du Gorn un Flur,
nu daut dei Straohlen gaut,
dei warmt sachte dei Natur.

Nich blots greunet Holt,
nich blots wassen Gres,
den starwen Ackerer bold,
du mit Leiw noch sühs.

Laote Müggen fleigt ümtau,
fliedig in'n roden Schien,
olle Lüe warmt sick gau
un haopt up minner Pien'.

In dei affblörten Böme
lücht dat leßte, gäle Loof,
moje Daoge sünd nu Dröme,
bold is aals moddern Stoff.

Harwstlick leege Sünne,
sachte sägg dien Straohl:
dat Moje werd nu dünne,
dat giff't tau'n leßten Maol.

Nu is dei Tied bold dor,
van dat schwinnen Glück:
beläwet däget dankbor
den sünnigen Oogenblick.

Harwstsünne, leeg un laot',
dien Lecht us sinnig sägg:
dat ein ewig fleeten Schloot,
den Dood nich van us drägg!

Doch dei minner wern Kraft,
verwohret dubbelt gaut,
för dei leßte Stund' gi't schafft,
dat gi in Leiwde starwen daut.

Karl Gerok, 1866; Ut dei Sammlung "Van Flur un Feld"; süh Originaoltext
Överdraogen in südollnborger Platt: Ludgerd Lüske

Carl von Gerok wörd an'n 30. Januar 1815 in Vaihingen/Enz born, 1840 wörd hei Repetent an dat Tübinger Stift, 1844 Diakonus in Böblingen, 1849 denn zweide Stadtpastor an dei Stuttgarter Hospitalkarken un 1851 denn an dei Suttgarter Stiftskarken. Siet 1852 was hei Amtsdekan, van 1862 bit 1868 Stadtdekan un Hospitaolprediger. 1868 wörd hei Oberhofprediger an dei Schlottkarken und Maat van dat Konsistorium mit den Titel un Rang: Prälat. Hei störw an'n 14. Januar 1890 in Stuttgart. Bekannt för siene Tied was Gerok uck as ein väl läsen Lyriker.


Text un Biller: Ludgerd Lüske


12.11.2019

trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet