Gedichten to'n Harvst
Ahuurn
in'n Harst
In'n Harst kann kein Bom schöner sien
As Ahuurn bi väl Sünnenschien.
Sülfst wenn Bäuken, Barken, Linnen
Ehr Bläderwark as schmuck befinnen,
Dei Ahurn winnt denn Weddbewarf,
Hei hett in'n Harst dei schönste Farf.
Mit Näsenknieper noch an'n Stäl
Lüchten Bläder rot un gäl,
Gräun un brun in deip un hell,
Weck dorvon besonners grell,
Anner hemm' lütt' schwatte Placken
As Sünnenkäwers achtern Nacken.
In'n Harst kann kein Bom schöner sien
As Ahuurn bi väl Sünnenschien!
Behrend Böckmann
Boom
Ole Telgen
böögt in'n Storm
praat
wegtoflegen
swatte Dodenvagels
küseln
Krallen
holen fast.
Ute Biemöller
|
Harstnachten
Dei Månd grient in ein Saatmåndnacht
Un schult so dörch dei Bläderpracht
Un leet noch eins dei Georginen
Bi Nacht in all ehr Pracht erschienen.
An annern Dach dor süht hei all
Dat't up'e Ierd geef't Bläderfall;
Hei künn nu dörch dei Telgen seihn,
Wat up Ierden wier gescheihn.
Hei süht dat Wark von gräsig Küll,
Dat Bläderpracht von'n Telgen füll,
Dat väle Blaumen sünd all schwatt,
Dei gistern noch ehr Farf hemm' hadd.
Sülfst wenn hei achter Wulken grient,
Blot bleiket Licht herünner schient,
Ierst nå un nå ward em so düchten,
Dat Ruuchfrost deit up Ierden lüchten.
Behrend Böckmann
De Afteeker
De Afteeker Pill'ndreier
föört een gesunned Lääven
steit up bi'n eersten Hoan'nkreier
un kikt glieks in de Hääven
Is
blengerich dat Weltenblau
hett he dries goode Luun
he röört een Salf wat is he schlau
moakt Minschen witt un bruun
Hang'n Wulken över d' Woater fast
de Störm fleut üm de Ekk'n
dreit he flink ut Seidelbast
Hoostenpillkers de good schmekk'n
Un hett moal een 'n roden Nöäs
de drüppelt un is wund
gript he flink in siene Glöäs
un reicht 'n Saft heel bunt
So is denn in Afteekers Teld
wat in för jedereen
dat is 'n krüderigen Welt
mit Hülp för Kopp un Been
Ewald Eden
De tweede Sömmer
Kloppt de Haarsttied bi di an
de eerst Blööm'n sünd verbleut
faangt dat wäär to wassen an
dat Ooch sükk bannich freud
Gefööl'n lopen dör di dör
du weets nich wat di övergeit
denkst hoapenlich blods keen Malör
dat mi de Mohr in d' Mengsel schleit
Bottervöägels schwääwen in Drufeln
üm de grode rode Fleeder
de Hund de sitt dorbi to schnuufeln
hiemt in Riemseln Dakkelleeder
Sien Wiefke denkt nu is sowiet
nu hett dat Öller us to foaten
nu kummt de tweede Sömmertied
de eerst hevvt wi all achterloaten
Sükk trotzdem an de Bloomen hööcht
stoaht see ok nich mehr so in Hopen
dat Hundje moi up d' Aarm sükk nööcht
so doon de beid'n noa Huus henlopen
Ewald Eden
Willgäus in'n Harst
Ok in'n Harst
Gåhn Willgäus barst
Un fräten sik
So ornlich dick.
Is ut ehr Rauh
Fleigen's åhn Schauh
Hoch wer'n Holt
Hen, wo't nich kolt.
In't anner Johr
Sünd's wedder dor,
Kümmt denn dei Harst
Gåhn's wedder barst.
Behrend Böckmann
|