Lübecker Geschichten:
Fru Börgermeister un de Sundheit

vun Karl-H. Nissen

Dokter Mudder

Krankenkass, de geev dat in de ollen Tieden nich. Mudder kaak enen Tee, maak enen Umslag, dat müss langen.

Feine Lüüd harrn so en Oort Abonnement bi den Doktor in de Stadt, bi Dr. Leefgröön. De wahn in de Lütte Borgstraat. — De Doktor hett de Lüüd goot kennt in sien Gegend. Af un to keem he vörbi, so ok bi Fru Börgermeister:
"Na, Fru Börgermeister, allens up den Damm, orrer mütt ik rinkamen?"

"Nee, nee, allens klor, Herr Doktor. Un wenn 't nödig is, kriegt de Kinner enen Wickel üm'n Hals."

"So is recht, de beste Dokter in't Huus is de Mudder."

De Fruuns-Avend

De "Gesellschaft zur Beförderung gemeinnütziger Tätigkeit" is 1789 gründt, dat weer en reine Männer-Vereinigung. Fruun harrn dor nix to söken, de hebbt sik woanners drapen, hebbt klöhnt över de Kinner, över Rezepten. As dat so is.

Dorto geev dat to eten un to drinken. As dat so is.

Den enen Abend keem Fru Börgermeister recht laat an't Huus. Ehr weer gor nich goot. Harr se to veel eten? Se kunn knapp de Trepp hochkamen, Lieschen müss vun achtern schuven.

"Oh, Lieschen, wat is dat blots? Mien Maag revöltert, allens dreiht sik bi mi."

Lieschen in ehre Noot — wat sull se ok maken — suus los un haal den Doktor. De keem ok glieks mit, hett keken, hett snuppert.

"Lieschen, haal gau en Schöttel un en Handdook. Ik glööv, diene Fru Börgermeister is fix duun!"

"Ja, ja, Herr Doktor, dat stimmt woll", jammer nu Fu Börgermeister, "avers seggen Se dat blots nich to mienen Mann."