Lübecker Geschichten:
Vun Senator Plitt

vun Karl-H. Nissen

Vun dat Raathuus heff ik snackt, dor höört ok de Kanzlei dorto, dat lange Huus, dat bet na de Mengstraat geiht. In de Mitt, so den Schrangen gegenöver, dor is en Dörchgang. Dat is de Hasenport. Hasenport heet de, so warrt dat vertellt, na en poor Gitter, de so staht, dat man enen Haken slagen mütt. As en Haas. Anner Lüüd vertellt, dat man fröher dor "Hosen" köpen kunn, dat weern dicke Strümp orrer Socken. Dat köönt wi uns utsöken. De Gitter sünd jedenfalls noch dor.

Un baben över in de Kanzlei, dor seet de Polizeisenator. Gericht un Polizei, dat weern in olle Tieden Angelegenheiten vun de Stadt.

Vele Johr harr dor Senator Plitt dat Seggen. He weer en ganz Scharpen, he leet nix dörchgahn.
As wi Lübecker dat alltohoop weet, staht buten an uns Holstendoor de Bookstaven "SPQL".
Dat is "Senatus populus que Lubecensis".
Un dat bedüüdt: "Senat un Volk vun Lübeck".

Dat Volk vun Lübeck harr aver so veel Arger mit den Polizeisenator, dat hett dor ut maakt "Senator Plitt quält Lübeck".

Gegenöver vun de Hasenport geev dat to de Tiet enen Zigarrenladen (den gifft dat hüüt noch). In sien Schaufinster legen Zigarrenkisten. Up de een Kist weern Palmen, up en anner en Mann mit enen groten Strohhoot. Un denn weer dor en Kist, dor danzt ene Bajadere, en Deern mit enen Sleier. De weih en beten. To sehn weer nix, nich mal to ahnen, avers — dat weer unmoralisch!

Dat kost en Geldstraaf un de Kist müss rut.

Fragen kost nix

De Polizeisenator müss sik üm allens kümmern, ok üm Beleidigungen.
In de Hundestraat ganz ünnen, dor wahnen in enen Gang, ik glööv dat weer Schillings Hoff, Dora Bruhn mit ehren Mann Fiete un glieks dorneven weer Lotte Schütt tohuus. Tja, un de harrn sik jümmerto bi de Ohren. Fiete weer meist duun, Lotte hett geern över anner Lüüd snackt, un Dora harr dat nich so mit dat Reinmaken, un so is dat kamen, dat se sik fix beschimpt hebbt.
"Du oll Smeerlappen", hett Lotte schimpt. "Un du mit dienen Keerl, den se alle Avend na Huus sleept, aver denn Geschichten vertellen över anner Lüüd. Schamen müsst du di!"
So güng dat hen un her, un an'n End sünd se beid na den Senator lopen un hebbt sik anzeigt.

Hebben Se to Fru Bruhn seggt ‚Du Smeerlappen'?"
"Dat heff ik seggt. Un dat is se ok!"
"Hebben Se to Fru Schütt seggt, se is en Sludermuul?"
"Dat heff ik seggt. Un dat is se ok!"
De Senator hett sik graad hensett un verkündt:
"Dat sünd Beleidigungen. As Straaf mütt jede vun Se 8 Schilling betahlen."
De beiden hebbt sik bannig verfehrt, 8 Schilling weern veel Geld.
Denn weern se enen Momang ganz still.
Se hebbt sik ankeken, hebbt sik tonickt un denn seggt:
"Herr Senator, wi treckt uns Klaag trüch. Denn blievt wi eben, wat wi sünd."

Merrn up de Straat!

En annermal keem Snieder Tretow.
He weer laat an'n Avend dörch de Grote Borgstraat gahn un in en Kellerluuk fullen.
Disse Kellerluken gifft dat ok hüüt noch, un wenn de apen steiht, na ja . . . Snieder Tretow weer gröön un blau an de Ellenbagen un an de Achtersiet un nu wull he Schmerzensgeld hebben.

"Wat maken Se so laat noch up de Straat? De Laternen brennt bet teihn. Also sünd Se veel later ünnerwegens west, seggen Se dat man. Rümspelunkt hebben Se, düchtig tolangt bi den Oldesloer, wat?
Wo old sünd Se? 57 ? Un so unvernünftig! Dat mütten Se doch weten: Wenn dat so laat is, denn geiht man mirrn up de Straat, denn fallt man ok nich in en Kellerlock rin. Un nu gahn Se na Huus un schamen Se sik wat."
Ganz bedrippst hau he af.

Jümmer an de Wand lang!

Buten, vör den Zigarrenladen, dor dröppt he Discher Pohl.
"Ik will mi bi den Senator beklagen, ik kann mi kuum rögen, so heff ik mi stött", jammer de.
"Na, du warrst di wunnern, de Senator hett hüüt sienen goden Dag."

"Moin, Pohl, wat wöllt Se?"
"Jaa, Herr Senator, dat is so, ik bün letzt dörch de Möhlenstraat gahn, dat hett regent un en beten düüster weer dat ok, un dor heff ik mi de Dießel (Deichsel) vun Bäcker Biemann sienen Wagen in den Buuk rammt. Mi geiht dat bannig slecht, in mienen Buuk is allens dörch'nanner. De Bäcker mütt betahlen."
"So!", seggt de Senator un kiekt em ganz scharp an.
"Ik heff höört, se hebben veel Striet mit ehre Fru? Ik heff ok höört, se hebben de Pacht för den Goorn noch nicht betahlt? Wo sünd Se denn to Nachttiet herkamen? Un wat wüllt Se nu hier?"
"Ik, ik harr so an Schmerzensgeld dacht."
"Nu seggen Se mi mal, wo kann dat angahn, dat en utwussen Minsch so dösig is. Wo sünd Se lopen, as Se sik de Wagendießel in den Buuk rammt hebbt? Up de Straat, up den Damm. Un wo höört en vernünftig Minsch hen?
Up den Börgerstieg! Dorför hett de Stadt den Börgerstieg anleggt, dorüm heet de so. Denn kann man sik an de Huuswand langföhlen, wenn dat düüster is.
Un nu aver fix rut hier, Herr Pohl!"