Lübecker Geschichten:
Dat Leed vun'n Ossensteert

vun Karl-H. Nissen

Nu kunn een denken, dat de ollen Lübecker jümmers Striet un Arger harrn. Nee, so weer dat nich. Se kunnen ok goot un geern ehren Spijöök drieven.

Üm de Tiet geev dat en Leed, dat de Lüüd geern sungen hebbt, dat Leed vun den "Ossensteert". Dat weer to Anfang en spaßig Leed över de Lüüd in de Stadt, mal kregen de Fischfruun wat mit, mal güng dat över de legen Straten her. To Anfang weer allens harmlos, man mit de Tiet kregen ok de Senators ehr Fett, de Börgermeister un ok de Polizeisenator. Un de harr dat nich geern. De hett dat Leed verbaden, bi Geldstraaf un en Tracht Prügel. So wat geev dat.

Man — nu süngen de Lübecker eerst recht:

Vun'n Ossensteert to singen
dat kost nu 3 Mark 8,
un wenn de Lüüd dat singen doot,
denn kriegt se wat mit'n Schacht.
Avers dat Leed vun'n Ossensteert,
dat is uns 3 Mark 8 woll wert.

St.-Jügen-Gang

Enen Dag hüppt lütt Heine Schult dörch de Brede Straat. Un wat singt he? — Dat Leed vun den Ossensteert!

Un wer kümmt jüst ut dat Raathuus? — De Polizeisenator!

"Na, wat kannst du fein singen. Singst du dat noch mal för mi?"
Klor hett Heine noch mal sungen.
"Wunnerschöön, segg, wo heetst du denn?"
Nu weer Heine nich dösig.
"Ik heet Jonny Becker un wahn in'n Hellgrönen Gang Nr.6!"
"Fein, mien Jung", hett de Senator seggt.

Un annern Morgen weer Schutzmann Boll in'n Hellgrönen Gang. Bi den ollen August Witt kloppt he an de Döör.

"Ik söök Jonny Becker, he sall up de Wach kamen."

"Becker?" — Oll August Witt streng sien Kopp dull an, he dach swor na, un denn sä he: "Ik wahn al 40 Johr in'n Hellgrönen Gang, man enen Jonny Becker harrn wi hier noch nie nich. Nee, dor büst du verkehrt, Boll. Hier in ganzen Gang gifft dat keen, de Becker heten deit."