Lübecker Geschichten:
Vun't Militär

vun Karl-H. Nissen

Nu geev dat ok ene Lübecker Börgergarde. En poormal in't Johr müssen de Börger exerzieren up dat Borgfeld. Se harrn ehr Scheetgewehr to Huus, dat müssen se denn mitbringen. Nu weer dat woll nich so dull mit disse Börgerwehr. Gustav Lindtke, he wüß goot Bescheed över Lübeck, hett meent, disse Soldaten harrn em dull an den Maler Spitzweg erinnert. De Offiziers weern gode Lübecker, man vun dat Soldatspelen harrn se keen Ahnung.

Mal weer wedder de Garde up dat Borgfeld togangen, un dor weer doch een dormank — is meist nich to glöven —, de harr höltern Tüffel an. Na, de kreeg düchtig enen up'n Hoot.
"Du müsst in Stevel kamen, dat weest du doch. Dat gifft ene Rund Strafexerzieren!"
"Tschä, Herr Hauptmann", kreeg he to höörn, "dat is je so: Miene Stevel sünd twei. De heff ik henbröcht na mienen Schooster un de hett verspraken, dat se fardig sünd to hüüt. Sünd se avers nich. Un de Schoostermeister — na, dat weten Se ja — dat sünd Se."

All müssen se ehr Scheetgewehr mitbringen un vörwiesen. Dat müss sauber putzt un in Ordnung sien, dat man dor ok mit scheten kunn. De Hauptmann, he weer Bäckermeister, de keek sik en na dat annere an.
"Mann, Korl Brinkmann, wat sünd dat hier vör Placken up dat Gewehr? Dat süht doch leeg ut!"
"Dat weten Se nich, Herr Hauptmann? Dat sünd Rostplacken."

An de Stadtdore, so as bi dat Holstendoor un dat Möhlendoor, so weer ok bi dat Borgdoor ene Wach. Mehrst weern dat en Unteroffizier un söß Soldaten, de müssen uppassen, dat dor keen Beddellüüd un so wat in de Stadt kemen.
Wenn en Offizier, so mit bunte Uniform un blanke Knööp, sik sehn leet, denn müssen se all rut un dat Gewehr präsentieren.
Nu hett dat an dat Borgfeld üm de Tiet en beten anners utsehn as hüüt. Dat geev den Kanal noch nich un kene Borgdoor-Brüüch. Dor weer veel mehr Gröön un Gebüsch, un dat geev enen Irrgorden.
Un in dissen Irrgorden, dor weer enen Dag mal wat Buntes to sehn, dor blänker wat.
"Alles raustreten. Präsentiert das Gewehr!"
Un so stünnen se denn stramm vör en stramme, junge Amm ut Dassow. Ehre bunte Tracht mit de sülvern Knööp harr mank de Bööm vun'n Irrgorden rutblänkert.