Ünnen an'n Haben geiht de Clemensstraat af. De is man small, richtig schöön is de hüüt nich. Mit disse lütte Straat hett dat sien egen Bewenn.

Clemens weer een vun ganz fröhen Christen, un so'n Lüüd muchen de ollen Römer — de in dat Land to seggen harrn — nich. Se hebbt Clemens infungen, he müss up de Krim Steen kloppen. Dat geev nich veel to eten, un Döst harrn de Gefangenen ok. Un dor hett Clemens ene Quell funnen! Nu kunnen se so veel drinken, as se wullen. Dat muchen de Römer ok wedder nich. Se hebbt Clemens up en Schipp sleept un hebbt em mit enen Anker an'n Hals in dat Swatte Meer smeten. Dorüm is he nu een vun de Schutzpatrone för de Seelüüd, un dorüm is de Clemensstraat dor an unsen Haben ok an de richtige Stell.

An de Eck vun de Böttcherstraat stünn de lütte Clemens-Kapell, dat stimmt, un dorto hett en lütt Klooster höört, so söß orrer söven Nonnen hebbt dor leevt. Dat hett uns oll Fründ Boje so vertellt. He kunn fein vertellen — he kunn ok fein flunkern.
Jedenfalls hett Boje seggt, disse fründlichen Nonnen hebbt sik üm olle un kranke Seelüüd kümmert, hebbt ehr heegt un pleegt. Dat weer en gode Saak.

Un denn keem Martin Luther. De much de Klööster nich, un dat geev en ganze Reeg dorvun in Lübeck. De wörrn all dicht maakt, dor keem wat anners rin. Ok dat Clemens-Klooster sull uplööst warrn. Wat weern unse lütten Nonnen trurig! Wat sull ut ehr warrn, wohen?

Se hebbt lang överleggt, hen nun her. Un denn hebbt se seggt:
"Wi bliebt hier! Wi hebbt uns so lang üm Mannslüüd kümmert, de dat nödig harrn. Dat maakt wi wieder!"

Un so is dat kamen, dat bet in uns Tiet dor fründliche junge — un ok nich ganz so junge — Fruun sik üm Mannslüüd kümmert hebbt.

Nu heff ik so en beten vun de Fruun in Lübeck snackt, also, dat dor nu keen falsch Bild tostannen kümmt. Ik will dat mal klor stellen: Ik meen dat jüst so, as dat vör so tweehunnert Johr Dr. Selchow schreven hett:

Dorbi harrn de Fruun dat gor nich so licht. Mag sien, dat se to Huus de Büxen anharrn, man buten, in't Raathuus enen dicken Posten, dat geev dat nich. Hüüt gifft dat Fru Senators, wi hebbt ene Fru Stadtpräsidentin. Dat is Fortschritt!

De "Gemeinnützige" — dat is en ganz honorige Inrichtung in uns Stadt, se hett al den 225. Geburtsdag fiert. To Anfang weer dat blots för Mannslüüd, man hett Vördrääg hollen, man hett Vördrääg anhöört. Avers de Fruun, de harrn dor nix to söken. Hüüt, versteiht sik, is dat ganz anners, dat geev ok al mal ene Fru Direktor bi uns "Gesellschaft zur Beförderung gemeinnütziger Tätigkeit".

Un gemeinnützig is se würklich!