Kiek, un wiel ik graad vun enen Paster vertellt heff... Wenn ik an "mienen" Paster denk, an den, de mi konfirmiert hett — dat weer 1946 —, de harr dat nich licht. So vele Jungs un Deerns! Dat weer keen gode Tiet. Enen Dag kunn he uns en Freud maken. He sull enen Karton mit amerikaansch Schokolaad kriegen. In de nächste Konfirmandenstunn wull he de an uns verdelen. Wat hebbt wi uns höögt!

Man denn, in de nächste Konfirmandenstunn — leeg ik krank to Bett! De Paster keem poor Daag later, mi besöken. Man Schokolad harr he nich för mi, de harr nich langt. Oh, wat weer ik trurig, keen Schokolad! Dorför bröch he mi en lütt Book mit: "Die Franzosen in Lübeck". Ik harr em dat Book an Kopp smieten kunnt. — Hüüt is dat en ganz selten un kostbor Utgaav un ik freu mi, dat ik dit lütt Book heff — un so denk ik denn doch noch mal an unsen ollen Paster!

Ganz ünnen, dicht bi de Hüxstraat, dor hett Samuel Levertopf wahnt. He weer Juud. De Juden harrn dat lange Tiet bannig swor in uns Stadt. Man wull se nich hebben, dat weer Konkurrenz. Se müssen buten in Moisling wahnen. Den Judenfriedhoff gifft dat noch dor. Later hett sik dat ännert, dor geev dat sogor enen Schutzmann, de Juud weer, un as de Synagog inweiht worrn is in de St.-Annen-Straat, dor weern de Börgermeisters un Senators all dorbi.

Üm de Tiet is ok Samuel in de Stadt trocken. He harr en Fru un vele Kinner, he weer alle Daag ünnerwegens över de Dörper as Hannelsmann. Man een Dag kunn he dat nich mehr, he weer doch recht old worrn.
Un nu weer Güllen Hochtiet. Man, wat sull he blots doon? All de Kinner, de grote Familie, de sullen eten, de müssen slapen. He hett dat besnackt mit sien Navers, un de hebbt seggt: "Leverpott, fier man, wi helpt di, un mit dat Slapen, dat kriegt wi ok hen!"
Und dat hebbt se henkregen. Wat weer dat för en wunner-wunnerschöön Dag mit de groot Familie un all de Navers!