Nu geev dat nich blots Lüüd, de Fisch verköfft hebbt. Dat geev ok Lüüd, de Brot verköfft hebbt. Bäckers, vele Bäckers. In de Beckergruuv — de schrift sik hüüt mit "e" —, dor geev dat mehr as dörtig Bäckerien. An de Eck vun de Böttcherstraat is hüüt noch en ganz olle Bäckerie un vörn an in de Engelswisch is in enen Keller noch de Rest vun enen ollen Backaven.

Ganz bekannt weer Bäcker Schabbel. Sien Bäckerie un sien Laden weern an'n Kohlmarkt. Na siene "Gußmaschüten" hebbt sik de Kinner de Finger leckt, dat weer so'n Oort Zwieback mit Zuckerguss, rot-witt, de Farven vun Lübeck. Un denn sien Palmkoken! Den geev dat aver blots to Palmsünndag.

Bäcker Schabbel weer en goden Lübecker. He hett Geld stift, nich wenig, för en oll Huus, dat sull en Gasthuus sien un en Museum, un dat weer dat Schabbel-Huus. Ik heff seggt, dat weer dat Schabbel-Huus. Dat eerste Schabbel-Huus stünn wieder baben in Mengstraat un is in'n Krieg afbrennt. Nu is dor en anner Schabbelhuus, wieder ünnen.

Schabbel weer aver nich blots Bäcker, oh nee, he weer ok en groten Sportmann. Jawoll. Radfohren! Dat weer grote Mood to sien Tiet.

Liekers weer he eerst 43 Johr old, as he 1904 storven is.

Dat Schabbelhus

Bäcker Schabbel harr en Huushöllersch, Luise hett se heten, ene ganz energische, un en Huusdeern weer dor ok. So en Deern harr Kost un Logi, veel Geld kreeg se nich, villicht to Wienachten en lütt beten. Nu mütt man sik dat vörstellen: disse Deern — Trudi weer dat — leep rüm mit enen Regenschirm! Mit enen niegen Regenschirm! Nich to glöven! Luise, de Huushöllersch, kreeg sik nu de Huusdeern vör:
"Trudi, wo kann dat angahn, dat Du enen Schirm hest! Woher hest du dat Geld dorför? Segg dat up de Stell. Du hest klaut! Rut mit de Wohrheit!"
"Ik heff nich klaut. Ganz wiss nich." Trudi lepen de Tranen man so över de Backen. "Ik heff in de Lotterie speelt un 100 Mark wunnen. Dat Geld för dat Los, dat weer dat Drinkgeld, dat ik mal so krieg."
"Klauen un nu ok noch so en Lögengeschicht! Wo kann't blots angahn! Kumm, wi gaht glieks röver na de Lotterie-Stell. Dat will ik weten. —— Moin, Herr Steenkamp! Trudi seggt, se hett 100 Mark in de Lotterie wunnen. Is dat richtig?"
Nu kreeg Herr Steenkamp dat Stottern, un enen roden Kopp kreeg he ok.
"Ja — dat heet, nee, also dat deit mi leed, ik heff mi dor versehn. Se hett nich 100 Mark gewunnen, nee, se hett ———."
"Sühst du! Oh, wat büst du för en lege Deern! Klauen un lögen!"
"Nee, nee, Fru Luise, also, dat is en beten anners. Ik heff dor en lütten Fehler maakt. Ik heff mi dor versehen. Trudi hett nich 100 Mark wunnen — se hett 1.000 Mark wunnen."

Luise kreeg meist enen Dalslag. 1.000 Mark! In de Lotterie! Nee, ok doch! Wat hett de Deern för'n Glück!
"Segg mal, mien Deern — nu ween man nich mehr — wat weer dat denn för en Los-Nummer, mit de du wunnen hest?"
Trudi snucker noch en beten.
"Ik heff de Nummer 12 nahmen."
"Wo büst du dor up kamen, mien Deern?"
"Ja, ik wüß ok nich so recht, welke Tahl ik nehmen sull. Herr Steenkamp hett mi holpen. He hett mi fraagt, wat ik al enen lütten Fründ hebben do. Ik heff "Ja" seggt, ik löög doch nich. — Herr Steenkamp hett denn seggt, wenn de mi enen Söten geven will un ik schupps em weg, denn sull ik man de Nummer 48 nehmen. Wenn ik mi dat aver gefallen laat, hett Herr Steenkamp seggt, denn müss ik woll de Nummer 36 nehmen. Ik heff mi dat denn överleggt, un so bün ik up Nummer 12 kamen."