Lübeck, de Stadt mit de güllen Torms

De Stadt mit de güllen Torms vun Karl-Heinz Nissen To'n Anhören hier klicken: Lesen deit Karl-H. Nissen in Holsteener Platt. "Die Stadt mit den goldenen Türmen", so heet en Book vun Gustav Falke. He weer en Dichtersmann, un he verstünn ok veel vun Musik. In Lübeck weer he to Huus, hier heet en Straat na em. As Jung, so schrifft he, stünn he mal ganz fröh morgens up den Wall un hett sehen, woans de Sünn upgüng, un wo de Torms vun all uns' Kirchen strahlen as Gold.
So heff ik dat nie nich sehn.
Lübeck ut de Luft. Klick op to'n Vergröttern! Trüch kaamt Se denn mit den Trüch-Knoop vun'n Browser.	Groot worrn bün ik hier ok, bün hier to School gahn. En vun uns' Schoolmeisters weer de olle Stier. He wüß veel vun uns' Stadt, wat hier waßt un flüggt un swömmt, vun de Historie, de ollen Hüüs un de Minschen. He hett uns veel wiest, is mit uns in de ollen Kirchen gahn. Man, dat wi Schöler nu Füür un Flamm weern, so as he, nee, dat weer nich so. Un denn keem de Nacht vun'n 28. to'n 29. März 1942. Engelsch Fleger hebbt Bomben up uns' Stadt smeten. Wi seten in'n Keller, dicht bi de Schwartauer Allee, buten grummel un brumm dat. Wenn wi mal vörsichtig ut de Döör keken, denn sehen wi hellen Füürschien.

Den annern Morgen leep ik mit Willi - he wahn bi uns in't Huus - dörch de Straten. Bi dat Köhlhuus, an de Wickede-Straat, an de Fackenburger-Allee, överall seeg dat böös ut. Uns Jungs weer recht so'n beten schuterig to Sinn. Un denn stünnen wi up de Bahnhofs-Brüüch. Dicke swatte Wulken vun Rook decken de ganz olle Stadt to. Nix weer to sehen. Man denn keem en beten Wind up, un för enen Moment wörr de Rook wegpuust un - wat weer dat! Dat kunn doch gor nich sien - de Marienkirch harr kene Torms mehr! Weg, eenfach weg.
	Dat kunn doch gor nich angahn? Doch, dat weer so. Vun de söven hohen Kirchtorms stünnen blots noch twee. Un so is dat kamen, dat ik mi anfründt heff mit uns' Kirchen, mit uns' Stadt.
Disse olle Stadt, dat is ene Insel, twee Kilometer lang, en Kilometer breet. Se liggt up enen lütten Barg. Dit Johr, 2003, hett se enen runnen Geburtsdag, 860 Johr is se olt. Fiev grote Kirchen staht in de Stadt. De Torms sünd hüüt all wedder upbuut. Se sünd vun wiet her to sehen, wenn een vun Hamborg up de Autobahn kümmt, vun Ratzeborg, vun de Marienbrüüch. Welk nu de öllst is, dat is swoor to seggen.

As dat anfüng mit Lübeck, dor weern wiß ok bald Preesters hier. Vun den Bischof Vicelin heet dat, he hett hier üm 1150 rüm enen Altar weiht. Denn mütt to de Tiet ok al en Kirch orrer en Kapell hier west sien. Man, wo stünn de? Wo hett se heten? Dat weet wi nich. Wohrschienlich stünn se dicht an'n Markt, un denn kann dat de Marienkirch west sien, orrer villicht ok St. Petri. Lübeck is fröh en Bischofs-Stadt west, al 1163 stünn hier en lütten höltern Dom. Teihn Johr later güng dat los mit den' groten Dom ut Backsteen.		St. Aegidien is uns' lüttst Kirch, kann sien, se is ok ut de ganz fröhe Tiet. De hillige Aegidius is hier in uns' Gegend nich so recht to Huus. Aver vele vun de eersten Preester, Mönke un Bischöfe kemen ut Brunswig (Braunschweig), ut dat Aegidien-Klooster. St. Jakobus is wohl de jüngst Kirch. Dat Viertel dor is laat besiedelt.
Wenn wi ünnen an de Trav' staht, bi de "Muk" (Musik-un Kongresshall), denn seht wi den ganzen lütten Barg vör uns liggen. Baben up de hööchst Stell, dor steiht de Marienkirch, breet, wuchtig un hooch. Een kann meist denken, se is de Mutter vun all dat anner. Un opneegst wüllt wi rupstiegen up dissen Barg un uns de Kirch St. Marien bekieken.