Notizen ut'n Oostermaand


 

 

 

 

venedig in wilhelmsborg

op't water swemmt wi all, us böört
en fründlich drift, wi sünd en deel
vun 'n flöden welt, to de wi höört,
en unsichtbores archipel.


blaages Oosterei in de Astgavel

spegelweg

de wand is gor keen wand, se apent
den weg na'n heven — bliff nich stahn,
de luft is ok en seker haven!
du dröömst nich, nee! stell di nich slapend,
tridd dör den spegel dal na baven!
wenn nich — haalt di de afsleepkraan...


 

 

 

 

 

de ringste bleev. un ganz alleen.
sin maten weg. he föhlt dat nich.
hett nu för sik alleen dat licht,
den ruum, den wind. warrt stärker ween

un een dags fällt. he weet dat nich.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet