Notizen ut'n Oostermaand


sommerbarg, sünnenbarg,
na di föhrt keen weg.
liekers büst du uns teel,
na di mööt wi gahn,
bargan,
bargan,
in't sünnenlicht.




 

 

 

de hex

de bleken süstern staht an'n weg,
se kriegt keen knubben, sünd verhext,
nie wedder warrt se gröön.

'keen hett dat daan?

ik höör en rieseln as vun'n beek,
man is doch keen in mine nehg?
de hex, de hexe steiht an'n weg
un russelt mi wat to:

 


de hex

se seggt: du büst en dode boom,
en caspar-david-friedrichs-droom,
warrst sehn, wat ik vermag — nu kaam
ruhig nehger bi — jüst so!


en caspar-david-friedrichs-droom

se seggt de olen töverspröök,
nich to, man över mi — ik seh
mi stahn as barkenboom an'n weg —
mit dode bläer, as se.


 

generatioonen

de johren gaht, de johrgäng blievt.
de zweck verleert den sinn,
verleert dat speel:

wenn de hüllen fallt,
sühst den keern
al lang op den weg
na hus.

all gaht düssen weg.
al nu.

 

avers de pahlen
hebbt en gemeensam bedreev:
fallt een,
wasst en jünger ut de eerd.
se lacht noch en stoot tosamen.
denn lööst de een sik op.
de anner lööst em af.
wat blifft: de tuun.


...un ganz achtern de junge fru mit den kinnerwogen:
dat geiht bargan,
noch lang
bargan!


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet