Notizen ut'n Aarnmaand



de sommer woor nochmaal so hooch
as je de swulken stiggt.
dat swulkenvolk is't lang ni noog:
se stiggt dör alle himmel hooch,
bet ehr dat letzte, deepste blaag
na'n ewig-sommer driggt.


 

dat windrad seggt:


de wind maakt allens planten-liek.
min schaft hett he al böögt.
de schaft warrt stamm, elastisch, kriegt
en borke (sä wen "technik siegt"?)
un wasst, bet mi de flögel — kiek! —
as haasenohren flöögt!

 

dat koorn woor oolt, dat koorn woor gries,
töövt demödig, wat kümmt.
de griese weg winnt sik hendör —
min weg... een kehr... un noch een kehr...
de horizont warrt dies —
och eer, och holl din segen vör,
lehr uns dat rechte Nehmen, lehr,
woans de minsch op rechte wies
vull Danken vun di nimmt.


rush hour

...un merrn in all dat weeswark hin
— di küselt al de kopp —
warrt't rood, un ruhig seggt de sünn
dat grote, letzte Stopp.


Fotos un Texte: Marlou Lessing
mehr dorvun: hier

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing


trüch


na baven


na't Flack

na de Startsiet