Notizen ut'n Hornung

flach aten
ünner lichten snee
den heven ankieken
vull gedüür

flach aten
aftöven
un vertruun
dat de tied verrinnt
ünnern griesen heven
dat licht kümmt
licht
in de klöör vun snee —
lichtsnee
op uns fallt
un in uns wat
lebennig warrt

de lütte düwel töövt sien tied.
he is kuntant, liekmödig, blied.
dat weder hett em gor nix an.
he kiekt den diek, den regen an,
he sitt dor, as en buddha sitt.
doch kümmt sien dag,
denn warrt he wach
un warrt so richtig fies un bitt!