de acker is noch güllen, man
reglos — nix bülgt sik mehr,
denn allns, wat sik bewegen kann,
warrt rechteck. dat regeert.

natuur, de nervt. nu giff't doch to:
ehr foorms sünd kurioos
un allto veel. dat geiht nich so.
dat is doch tögellos!

dat rechteck föhrt regie — kiek hen:
dat geiht as nix so gau,
denn is de kraam torecht, un denn
passt endlich allens nau!

un rechteck fohrt dat endlich weg.
klareert is nu de grund.
twoors hett dat rööd — man rein ut zweck:
se un de welt sünd rund.

Mit de Anschaffung vun en lütte Digitaalkamera heff ik anfungen, in'n Alldag un bi't Rümströmern in min holsteensche Heimaat eenfache Biller to knipsen vun Ansichten, de mi opfullen, un mit lütte Versen dorbi to seggen, wat mi anspreken dä. In elk Maand kemen poor tosamen. Op Plattpartu bringt wi ehr mit en halv Johr Tiedünnnerscheed rut. Dat is Afsicht: Wat nu is, hebbt wi vör Oogen; man Biller un Versen schallt erinnern an dat, wat us nu feern is, un an de Annershaftigkeit vun'e Natuur in'n Johrsverloop.
Marlou Lessing